Περπάτημα στη μύτη του ποδιού

Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στα μικρά παιδιά, ιδιαίτερα κατά το 2ον χρόνο της ζωής τους. Για τα παιδιά κάτω των 2 χρόνων, που περιοδικά περπατούν στη μύτη των ποδιών τους και δεν έχουν άλλα προβλήματα δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.
Τα παιδιά που περπατούν σχεδόν συνέχεια στη μύτη των ποδιών τους και συνεχίζουν και μετά την ηλικία των 2 χρόνων πρέπει να εξετασθούν για να αποκλεισθούν ορθοπεδικά ή νευρολογικά προβλήματα όπως είναι η εγκεφαλική παράλυση.

Πλατυποδία
Πλατυποδία είναι η αποπλάτυνση της πατούσας του ποδιού λόγω απουσίας της καμάρας του πέλματος. Η πλατυποδία είναι φυσιολογικό φαινόμενο στο βρέφος και διορθώνεται από μόνη της ενώ το παιδί μεγαλώνει. Στις περισσότερες φορές είναι φαινομενική και οφείλεται στο παχύ στρώμα υποδόριου λίπους που υπάρχει στη βρεφική ηλικία.
Η πλατυποδία συνήθως δεν προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα στα παιδιά. Στα μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να προκαλεί πόνο. Ειδικά παπούτσια, πατάκια ή ειδικοί νάρθηκες δε χρειάζονται. Έχει τεκμηριωθεί ότι δε θεραπεύουν την πλατυποδία. Ένα παιδί με πλατυποδία έχει την ίδια αθλητική ικανότητα με τα άλλα παιδιά.

Ραιβογονία
Η ραιβογονία είναι συχνό ορθοπεδικό πρόβλημα και χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη κενού μεταξύ των γονάτων. Τα πόδια δηλαδή του παιδιού δίνουν την εντύπωση «παρένθεσης». Συνήθως εμφανίζεται μόλις το παιδί αρχίσει να περπατά και εξαφανίζεται τον 3-4 χρόνο ζωής. Εάν η ραιβογονία είναι έντονη ή δε διορθωθεί μέχρι τα τρίτα γενέθλια του παιδιού, τότε πρέπει να εξεταστεί από το γιατρό για να αποκλειστούν παθολογικές καταστάσεις όπως είναι η ραχίτιδα.

Βλαισογονία
Η βλαισογονία είναι η αντίθετη κατάσταση της ραιβογονίας. Τα παιδιά με βλαισογονία έχουν γόνατα που ενώνονται εσωτερικά ενώ οι κνήμες αποκλίνουν προς τα έξω. Έτσι τα πόδια δίνουν την εικόνα ανεστραμμένων εισαγωγικών. Η βλαισογονία στα παιδιά ηλικίας 4 και 6 χρονών είναι μια φυσιολογική κατάσταση, η οποία συνήθως διορθώνεται από μόνη της μέχρι την ηλικία των 9 χρόνων. Μόνο σε βαριές περιπτώσεις χρειάζεται χειρουργική επέμβαση. Η βλαισογονία όμως μπορεί να παρουσιαστεί και σε παθολογικές καταστάσεις όπως είναι η εγκεφαλική παράλυση, για αυτό είναι ορθό να παίρνετε πάντα τη γνώμη του γιατρού σας για το πρόβλημα που απασχολεί το παιδί σας.

Ραιβό μετατάρσιο
Είναι η παρέκκλιση του άκρου ποδιού προς τα μέσα . Είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα του ποδιού στο βρέφος.
Αν το άκρο πόδι είναι εύκαμπτο και μπορεί εύκολα να επανέλθει στην κανονική του θέση, πιθανό να μη χρειαστεί καμιά θεραπεία. Σε αντίθετη περίπτωση το ραιβό μετατάρσιο αντιμετωπίζεται με διορθωτικούς γύψους. Αν δε διορθωθεί μέχρι την ηλικία των 2 χρόνων και η στροφή προς τα μέσα είναι τόσο έντονη που να επηρεάζει το φυσιολογικό περπάτημα του παιδιού, τότε μπορεί να χρειασθεί χειρουργική επέμβαση.
Όποιο και να είναι το πρόβλημα μια επίσκεψη στο ορθοπεδικό θα δείξει και την λύση του προβλήματος.

Πηγή

Ως Εργοθεραπεύτρια, θα συμπληρώσω ένα ακόμη στοιχείο στο φαινόμενο αυτό, λέγοντας ότι ακόμη κι αν δεν διαπιστωθεί κάποιο ορθοπεδικό πρόβλημα στο παιδί που περπατά στις μύτες των ποδιών του, μπορεί να υπάρχει κάποια διαταραχή της αισθητηριακής λειτουργίας και επεξεργασίας, για τα οποίαμπορεί να σας ενημερώσει κάποιος Εργοθεραπευτής, ειδικευμένος στην Αισθητηριακή Ολοκλήρωση.
Της Ελιζιάννας Χριστοδούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια, SIT

Tα 9 σημάδια που προειδοποιούν για κατάθλιψη!

Πώς κάνουν οι ειδικοί (ψυχίατροι και κλινικοί ψυχολόγοι) διάγνωση της κατάθλιψης;
Οι ειδικοί κάνουν διάγνωση εξετάζοντας τα «συμπτώματα» και τα «σημεία» που παρουσιάζει το άτομο. Τα συμπτώματα προσδιορίζονται από το άτομο, ενώ τα σημεία αποτελούν ανεξάρτητες παρατηρήσεις που κάνουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντος του και ο ειδικός. Για παράδειγμα το κλάμα μπορεί να είναι σημείο ενώ η αϋπνία σύμπτωμα.

Για να μπορέσει να φτάσει ο ειδικός σε ασφαλή διάγνωση, έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει μια σειρά από μέσα:

Α) Συνέντευξη με τον ίδιον τον ενδιαφερόμενο ή και την οικογένεια του. Οι παρατηρήσεις που κάνουν τα κοντινά πρόσωπα του ατόμου ονομάζονται «συμπληρωματικές πληροφορίες» και αφορούν συνήθως πράγματα που ο ίδιος ο ειδικός δεν θα μπορούσε να παρατηρήσει (π.χ. ότι το άτομο δεν καθαρίζει πια το δωμάτιο του). Στη συνέντευξη ο ειδικός θα διερευνήσει τα παρακάτω:

· Πηγή παραπομπής

· Αίτημα

· Κύρια ενοχλήματα και προβλήματα

· Ιστορικό παρόντων προβλημάτων

· Αναπτυξιακό (προηγούμενο) ιστορικό

· Οικογενειακό ψυχιατρικό ιστορικό

· Ιατρικό ιστορικό

· Ιστορικό χρήσης ουσιών και αλκοόλ

· Εξέταση ψυχικών λειτουργιών (εμφάνιση και συμπεριφορά, ομιλία, συγκινησιακή κατάσταση, σκέψη, αντίληψη, αισθητηριακή κατάσταση και γνωστικές λειτουργίες)

Β) Ψυχολογικές δοκιμασίες ή ερωτηματολόγια. Υπάρχουν διάφορες δοκιμασίες που χρησιμοποιούνται ανάλογα με την περίπτωση και την εκπαίδευση του ειδικού, όπως:

* Προβολικά τεστ προσωπικότητας τεστ (Rorschach, TAT)

* Τεστ προσωπικοότητας όπως το Μ.Μ.P.I

* Δομημένες συνεντεύξεις

* Ψυχιατρικές κλίμακες (Hamilton Rating Scale for Depression, Κλίμακα Montgomery-Asberg κ.ά.)

* Ερωτηματολόγια αυτοαξιολόγησης (π.χ. Beck Depression Inventory, Zung Depression Scale, Geriatric Depression Scale).

Γ) Ενδέχεται να ζητηθούν κάποιες εργαστηριακές εξετάσεις (για τον αποκλεισμό της πιθανότητας ύπαρξης των συμπτωμάτων λόγω μιας γενικής ιατρικής κατάστασης, όπως π.χ. υποθυρεοειδισμός)

Ποια είναι τα συμπτώματα – κριτήρια για την διάγνωση της κατάθλιψης;

Το βασικό διαγνωστικό κριτήριο για την κατάθλιψη είναι η ύπαρξη ενός ή περισσοτέρων Μείζονος Καταθλιπτικού Επεισοδίου.

Μείζον Καταθλιπτικό Επεισόδιο υφίσταται όταν υπάρχουν τουλάχιστον 5 από τα παρακάτω συμπτώματα (εκ των οποίων οπωσδήποτε το 1 ή το 2):

1. καταθλιπτική διάθεση κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σχεδόν κάθε μέρα.

2. έντονη μείωση ή απώλεια του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης σε όλες ή σχεδόν όλες τις δραστηριότητες (που ευχαριστούσαν στο παρελθόν) κατά το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, σχεδόν κάθε μέρα.

3. σημαντική απώλεια βάρους (χωρίς δίαιτα) ή αύξηση του βάρους (περισσότερο από 5% σε ένα μήνα) ή μείωση ή αύξηση της όρεξης σχεδόν κάθε μέρα.

4. αϋπνία ή υπερυπνία σχεδόν κάθε μέρα.

5. ψυχοκινητική διέγερση/ανησυχία ή επιβράδυνση σχεδόν κάθε μέρα (που την παρατηρούν οι άλλοι, όχι απλά υποκειμενικά αισθήματα διέγερσης ή επιβράδυνσης).

6. κόπωση ή απώλεια ενεργητικότητας σχεδόν κάθε μέρα.

7. αισθήματα – ιδέες αναξιότητας ή υπερβολικής ενοχής.

8. μειωμένη ικανότητα του ατόμου να σκεφτεί (βραδύτητα στη σκέψη) ή να συγκεντρωθεί (δυσκολία συγκέντρωσης) ή να πάρει αποφάσεις (αναποφασιστικότητα) σχεδόν κάθε μέρα.


9. υποτροπιάζουσες (επαναλαμβανόμενες) σκέψεις θανάτου ή υποτροπιάζον αυτοκτονικός ιδεασμός χωρίς σχέδιο ή απόπειρα αυτοκτονίας ή συγκεκριμένο σχέδιο αυτοκτονίας.Για να οριστικοποιηθεί η διάγνωση πρέπει τα συμπτώματα να είναι παρόντα συνεχώς για δεκαπέντε τουλάχιστον μέρες, να αντιπροσωπεύουν μια αλλαγή στην προηγούμενη λειτουργικότητα, να προκαλούν κλινικά σημαντική υποκειμενική ενόχληση ή έκπτωση στον κοινωνικό, επαγγελματικό ή άλλους σημαντικούς τομείς της λειτουργικότητας. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να μην αποτελούν αντίδραση πένθους σε μια απώλεια αγαπημένου προσώπου (εκτός και αν επιμένουν περισσότερο από δύο μήνες). Τέλος, θα πρέπει να αποκλεισθούν σωματικές νόσοι (π.χ. υποθυρεοειδισμός) ή η επίδραση κάποιων ουσιών ή φαρμάκων (π.χ. ουσία κατάχρησης, αντιυπερτασικά) που ενδέχεται να προκαλούν συμπτώματα κατάθλιψης.

Για να οριστικοποιηθεί η διάγνωση πρέπει τα συμπτώματα να είναι παρόντα συνεχώς για δεκαπέντε τουλάχιστον μέρες, να αντιπροσωπεύουν μια αλλαγή στην προηγούμενη λειτουργικότητα, να προκαλούν κλινικά σημαντική υποκειμενική ενόχληση ή έκπτωση στον κοινωνικό, επαγγελματικό ή άλλους σημαντικούς τομείς της λειτουργικότητας. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να μην αποτελούν αντίδραση πένθους σε μια απώλεια αγαπημένου προσώπου (εκτός και αν επιμένουν περισσότερο από δύο μήνες). Τέλος, θα πρέπει να αποκλεισθούν σωματικές νόσοι (π.χ. υποθυρεοειδισμός) ή η επίδραση κάποιων ουσιών ή φαρμάκων (π.χ. ουσία κατάχρησης, αντιυπερτασικά) που ενδέχεται να προκαλούν συμπτώματα κατάθλιψης.

Η κατάθλιψη μπορεί να χαρακτηριστεί / προσδιοριστεί ως:

- ήπια: τα συμπτώματα δεν είναι περισσότερα από τα μίνιμουμ που απαιτούνται και η έκπτωση της λειτουργικότητας είναι ελάχιστη

- μέτρια: συμπτώματα και λειτουργική έκπτωση ανάμεσα στην ήπια και την σοβαρή κατάθλιψη

- σοβαρή: αρκετά περισσότερα συμπτώματα από αυτά που απαιτούνται για την διάγνωση και έντονη έκπτωση της λειτουργικότητας

Η κατάθλιψη είναι μία ασθένεια του σώματος και του ψυχισμού. Τα περισσότερα άτομα εμφανίζουν τόσο σωματικά όσο και ψυχικά συμπτώματα. Η ακριβής φύση των συμπτωμάτων, καθώς και τα συμπτώματα που κυριαρχούν διαφέρουν από περίπτωση σε περίπτωση. Παρακάτω γίνεται μια προσπάθεια ομαδοποίησης των πολυάριθμων συμπτωμάτων και σημείων της κατάθλιψης.Η κακή διάθεση στην κατάθλιψη είναι πολύ πιο έντονη και διαρκής σε σχέση με εκείνη που αισθάνεται κανείς όταν απογοητεύεται ή απλώς λόγω των καθημερινών προβλημάτων. Είναι ένα επίμονο αίσθημα λύπης που συχνά περιγράφεται σαν απελπισία και συνοδεύεται από το αίσθημα της αγωνίας. Η καταθλιπτική διάθεση κυριαρχεί στη ζωή του ατόμου και μπορεί να συνοδεύεται από συχνότερα ή πιο εύκολα κλάματα (σε ασήμαντες αναστατώσεις). Μπορεί να νιώθετε ότι τίποτα δεν πάει καλά στη ζωή σας και να τα βλέπετε όλα μαύρα. Η διαβεβαίωση των άλλων ότι τα πράγματα θα καλυτερέψουν δεν βοηθάει καθόλου/
Στη μέτρια ή την σοβαρή κατάθλιψη, η κακή διάθεση είναι συχνά χειρότερη το πρωί και βελτιώνεται ελαφρά στην διάρκεια της ημέρας, χωρίς όμως να φεύγει τελείως. Σε ορισμένες περιπτώσεις ήπιας κατάθλιψης, η κακή διάθεση μπορεί να είναι χειρότερη το βράδυ.Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι δεν έχουν κακή διάθεση όλοι όσοι πάσχουν από κατάθλιψη. Σε αυτή την περίπτωση, είναι σημαντικό να διερευνηθεί αν υπάρχει ανηδονία (βλ. παρακάτω) ή έλλειψη ενδιαφέροντος.


Κείμενο: Αγγελική Μενεδιάτου, Ψυχολόγος, Μ.Α. Κλινικής Ψυχολογίας, Ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Eλληνικής Εταιρείας Διαταραχών Διάθεσης ΜΑΖΙ.

By Newsit Amea

Πιατοενυδρείο

Είναι μία κυριούλα που πουλάει στο etsy ένα σετ για να φτιάξετε το δικό σας χάρτινο ενυδρείο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος πρέπει να ξοδέψει χρήματα για κάτι τέτοιο και να μη μαζέψει μόνος του τα απαραίτητα υλικά. Είναι πολύ απλό.


Θα χρειαστείτε (για 1 ενυδρείο):
2 χάρτινα πιάτα
Πούλιες
1 πλαστική διαφάνεια (από μαγαζί με χαρτικά ή είδη σχεδίου)
Βότσαλα, άμμο και πετραδάκια (από την παραλία)
Χαρτιά χειροτεχνίας χρωματιστά
Πλαστικά ματάκια (προαιρετικά)
Μπογιές
Κόλλα
Ψαλίδι
Και φαντασία (πάντα λατρεύω όταν το λένε αυτό σε εκπομπές ζωγραφικής)


Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να κόψετε ένα μεγάλο κύκλο στο ένα χάρτινο πιάτο (που θα γίνει η βιτρίνα του ενυδρείου και να κολλήσετε από τη μέσα πλευρά του την πλαστική διαφάνεια, αφού την έχετε κόψει στο κατάλληλο κυκλικό μέγεθος για να καλύψει όλο το κενό.
Στο άλλο πιάτο, ετοιμάζετε τα περιεχόμενα του ενυδρείου σας. Ψαράκια, χταποδάκια, καλαμαράκια, ό,τι τραβάει η όρεξή σας (κυριολεκτικά μου άνοιξε η όρεξη) από χαρτί χειροτεχνίας και χαρτόνι, με σχέδια και χρώματα ολοδική σας έμπνευσης. Στα θαλασσινά ζωάκια μπορείτε να κολλήσετε και πλαστικά ματάκια (ή να τα ζωγραφίσετε κι αυτά).
Μην ξεχάσετε να κολλήσετε και λίγη άμμο, βότσαλα και πετραδάκια, ώστε να συμπληρωθεί η εικόνα του βυθού.
Και τέλος, κολλάτε το πιάτο-βιτρίνα ανάποδα (η πλαστική διαφάνεια να είναι προς τα μέσα) επάνω στο πιάτο-βυθός και έτοιμο το ενυδρείο σας!


http://www.eimaimama.gr

Καλοκαιρίνες δραστηριότητες και παιχνίδι

 Όσοι από σας ασχολείστε με ομάδες παιδιών σε θερινές δραστηριότητες ή ακόμα και με τα δικά σας παιδιά, ευκαιρία για παιχνίδι σε εξωτερικό χώρο ή στην θάλασσα.


Τα υλικά είναι απλά:

πετραδάκια και μαρκαδόροι, χαρτόκουτα, μπουκάλια, καλαμάκια και χρωματιστά πανιά, λίγη άμμος, κουτάλες και σπόροι για να ζήσουμε την περιπέτεια. 

Το κάστρο της φωτογραφίας; Παραπλάνηση. Αυτή τη φορά θα κάνουμε κάτι όχι μόνο για τα παιδιά της εξοχής αλλά και για τα παιδιά της πόλης. Αρκεί να τους ζητήσουμε να φέρουν σουβενίρ από την παραλία που θα κάνουν το επόμενο μπάνιο τους ή υλικά από το σπίτι τους.


http://www.diakonima.gr

Η EΡΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΙΑΧΥΤΕΣ AΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

Bικτωρία Γκοράκη, Μ.Α., Εργοθεραπεύτρια

Eιδική Θεραπευτική Μονάδα για παιδιά με Αυτισμό,

Παιδοψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής.

Αυτή η εισήγηση χωρίζεται ουσιαστικά σε δύο μεγάλες ενότητες: α) τι είναι η Εργοθεραπεία και β) η συμβολή της στις Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές. Παρόλα αυτά όμως και λόγω της σύντομης παρουσίασης και των δύο θεμάτων, αποτελεί κυρίως ένα έναυσμα για περαιτέρω μελέτη και έρευνα από τους ενδιαφερόμενους..

Α). Τι είναι η Εργοθεραπεία;

Εργοθεραπεία είναι η τέχνη και η επιστήμη της χρήσης «έργου» (οccupation) ως ένα μέσο που θα προκαλέσει θετική, μετρήσιμη αλλαγή στην υγεία και στην λειτουργικότητα ενός πελάτη/ασθενή.(Slide 3-4)Το πρώτο συστατικό του ορισμού αυτού που χρειάζεται αποσαφήνιση είναι η «τέχνη». Ως τέχνη ορίζεται η κατασκευή οποιουδήποτε καλλιτεχνήματος/ χειροτεχνίας ή διαπροσωπικής εμπειρίας που ελαχιστοποιεί την απομόνωση του ανθρώπου, που επιβεβαιώνει τη δύναμη του ανθρώπινου μυαλού, σώματος και πνεύματος και βοηθάει το άτομο να ανακαλύψει το νόημα της ύπαρξης του. Επίσης στην έννοια της τέχνης, στην Εργοθεραπεία, συμπεριλαμβάνεται η δημιουργία και η εγκαθίδρυση της σωστής και ασφαλούς θεραπευτικής σχέσης.

Επιπρόσθετα, η Εργοθεραπεία έχει οριστεί και ως επιστήμη για τρεις λόγους: α) βασίζεται σε δεδομένα και αποτελέσματα ερευνητικών εργασιών και έναν μεγάλο αριθμό θεωρητικών συστημάτων, β) χρησιμοποιεί επιστημονικές διαδικασίες για την ανάπτυξη, επαλήθευση, τελειοποίηση ή απόρριψη των θεωριών και της πρακτικής της και γ) οι θεραπευτές της χρησιμοποιούν επιστημονικές αρχές για να αναλύσουν και να συνθέσουν δεδομένα από την αλληλεπίδρασή τους με τους πελάτες/ ασθενείς, για να καθορίσουν περιοχές λειτουργικότητας και δυσλειτουργίας ώστε να σχεδιάσουν κατάλληλες στρατηγικές παρέμβασης.

Oι σύλλογοι Εργοθεραπείας ανά τον κόσμο έχουν δώσει διάφορους ορισμούς για να περιγράψουν το τι είναι η Εργοθεραπεία και ορισμένοι από αυτούς είναι:

• Η Ε/Θ είναι μια εξειδικευμένη θεραπεία που βοηθά τα άτομα να επιτύχουν την ανεξαρτησία σε όλους τους τομείς της ζωής τους (ΑΟΤΑ, 2005).

• Η Ε/Θ είναι ένα επάγγελμα που ασχολείται με την προαγωγή της υγείας και ευεξίας μέσω του «έργου» (WFOT, 2005).

• H E/Θ βοηθάει τους ανθρώπους να αποκτήσουν υγεία, ευεξία και ικανοποίηση από τη ζωή τους μέσω της συμμετοχής τους σε ρόλους και δραστηριότητες με νόημα για εκείνους (ΒΑΟΤ, 2003).

Το «έργο» ή στην ξένη ορολογία «οccupation», το οποίο αναφέρεται συνεχώς στους ορισμούς, είναι ένα άλλο όνομα για όλες τις καθημερινές μας δραστηριότητες, οι οποίες έχουν στόχο αλλά και ουσία για τον κάθε άνθρωπο και τυπικά:

⦁ είναι διαχρονικές

⦁ έχουν ιδιαίτερη σημασία/νόημα γι’αυτόν που τις εκτελεί

⦁ συμπεριλαμβάνουν πολλαπλές δραστηριότητες.

Γενικά η Εργοθεραπεία απευθύνεται σε άτομα με:

• Σωματικές αναπηρίες

• Γνωστικές αναπηρίες

• Ψυχοκοινωνικές δυσλειτουργίες

• Αναπτυξιακές ή μαθησιακές διαταραχές

• Δυσπροσάρμοστες συμπεριφορές

• Άλλες διαταραχές ή χρόνιες καταστάσεις.

Οι υπηρεσίες της Εργοθεραπείας, αν και δεν περιορίζονται μόνο σε αυτές, συνήθως περιλαμβάνουν:

• Αξιολόγηση και παροχή εξατομικευμένων υπηρεσιών σε συνεργασία με τον πελάτη, την οικογένεια, τους φροντιστές του ή σημαντικούς άλλους.

• Αξιολόγηση, ανάπτυξη, βελτίωση, διατήρηση ή αποκατάσταση δεξιοτήτων σε δραστηριότητες καθημερινής ζωής (ΔΚΖ), εργασία ή παραγωγικές δραστηριότητες και παιχνίδι/ ελεύθερος χρόνος.

• Αναγνώριση και διευκόλυνση στη συμμετοχή σε ρόλους και ουσιώδεις για το άτομο δραστηριότητες.

• Αξιολόγηση, βελτίωση και/ή αποκατάσταση αισθητηριακοκινητικών, γνωστικών και ψυχοκοινωνικών στοιχείων εκτέλεσης.

• Σχεδιασμός και προτάσεις προσβασιμότητας και εργονομικών διευθετήσεων.

• Εκπαίδευση του πελάτη, της οικογένειας ή άλλων σε διάφορες κατάλληλες παρεμβάσεις/ χειρισμούς & στη χρήση και συντήρηση εξοπλισμού και τεχνολογίας.

• Συμβουλευτική και καθοδήγηση σε ομάδες, προγράμματα, οργανισμούς ή κοινότητες για παροχή υπηρεσιών σε διάφορους πληθυσμούς

Περιοχή Ενδιαφέροντος της Εργοθεραπείας (Domain of concern)

Η περιοχή ενδιαφέροντος της Ε/Θ ορίζεται ως ο καθορισμός των περιοχών της ανθρώπινης εμπειρίας στην οποία τα μέλη ενός επαγγέλματος έχουν εξειδίκευση και προσφέρουν βοήθεια σε άλλους. Η περιοχή ενδιαφέροντος της Ε/Θ περιλαμβάνει τους:

Τομείς/περιοχές εκτέλεσης: Περιλαμβάνουν τις δραστηριότητες καθημερινής ζωής (ΔΚΖ), εργασία ή παραγωγικές δραστηριότητες και παιχνίδι/ ελεύθερος χρόνος.

Στοιχεία εκτέλεσης: Είναι τα στοιχεία που αποτελούν ή που παρέχουν τις απαιτούμενες ικανότητες για να τελεστούν οι παραπάνω δραστηριότητες. 

Πλαίσια εκτέλεσης: Είναι οι καταστάσεις ή οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν την απόδοση ενός πελάτη στην εκτέλεση μιας δραστηριότητας.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΜΕΩΝ & ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

Με βάση το παραπάνω σχήμα, κατανοούμε πως υπάρχει μια διαρκής αλληλεπίδραση των τομέων, στοιχείων και πλαισίων εκτέλεσης, όπως θα περιγράψουμε και παρακάτω:

Αν υποθέσουμε πως για οποιονδήποτε λόγο, ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει δυσκολίες στις δεξιότητες που αφορούν το ντύσιμό του (τομέας εκτέλεσης), τα στοιχεία εκτέλεσης που πιθανά να παρουσιάζουν κάποιες δυσλειτουργίες είναι αισθητηριακά, νευρομυοσκελετικά, κινητικά και γνωστικά, όπως αναφέρονται αναλυτικά στον πίνακα. Όμως το ντύσιμο, σαν Δραστηριότητα Καθημερινής Ζωής ενός ανθρώπου, ταυτόχρονα επηρεάζεται άμεσα από την ηλικία και το φύλο του ανθρώπου, το ποια είναι η ασθένειά του ή οι δυσκολίες του και βεβαίως την κοινωνικο-πολιτισμική του κατάσταση (πλαίσια εκτέλεσης).

ΤΟΜΕΑΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

ΠΛΑΙΣΙΑ

ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

ΔΚΖ: Ντύσιμο

1. Αισθητηριακά:

• Απτική επεξεργασία

• Ιδιοδεκτική

• Κιναισθησία

• Σχήμα σώματος

2. Νευρομυοσκελετικά:

• Εύρος κίνησης

• Έλεγχος στάσης σώματος 

• Δύναμη 

3. Κινητικά:

• Λεπτός/ Αδρός Συντονισμός

• Οπτικοκινητικός Συντονισμός

• Πράξη

4. Γνωστικά:

• Διάρκεια προσοχής

• Διαδοχή

• Μνήμη

• Γενίκευση

• Ηλικία

• Φύλο

• Κατάσταση ανικανότητας

• Κοινωνικοί παράμετροι

• Πολιτισμικοί

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ:

• H E/Θ βασίζεται στην πεποίθηση ότι η στοχοκατευθυνόμενη δραστηριότητα (purposeful activity/ occupation), μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόληψη αλλά και την αποκατάσταση μιας δυσλειτουργίας.

• Η δραστηριότητα όπως χρησιμοποιείται από την Ε/Θ εμπεριέχει κατ’ αρχήν έναν εγγενή/ εσωτερικό στόχο αλλά κυρίως ένα θεραπευτικό στόχο.

• Από τα κύρια εργαλεία κλινικής συλλογιστικής της Ε/Θ είναι η ανάλυση έργου και η ανάλυση δραστηριότητας. Ο σκοπός της ανάλυσης έργου είναι να καθορίσει τους εργασιακούς στόχους και τα επιθυμητά αποτελέσματα της παρέμβασης και να αναγνωρίσει έργα που έχουν νόημα και ουσία για τον πελάτη. Αντίστοιχα, η ανάλυση δραστηριότητας καθορίζει αν μια δραστηριότητα έχει δυναμικό αποκατάστασης ή αξία και πως θα διαβαθμιστούν οι θεραπευτικές δραστηριότητες, ώστε να επιτύχουν το στόχο τους με μεγαλύτερη ακρίβεια και συνέπεια.

Η Ε/Θ διαδικασία εν συντομία περιλαμβάνει:

Τον τόπο παρέμβασης (το πλαίσιο που θα γίνει η παρέμβαση π.χ. νοσοκομείο, σχολείο, κέντρο αποκατάστασης, κοκ), το οποίο βέβαια καθορίζει και τον πληθυσμό- στόχο. Στη συνέχεια, και αφού έρθει το παραπεμπτικό για τις υπηρεσίες της Ε/Θ, γίνεται μια πρώτη εκτίμηση των αναγκών αλλά και των δυσκολιών του πελάτη. Από τα πρώτα αυτά αποτελέσματα, ο θεραπευτής οργανώνει μια πιο αναλυτική αξιολόγηση, χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα εργαλεία για να λάβει τις πληροφορίες που θα τον καθοδηγήσουν στην οργάνωση ενός πλάνου παρέμβασης. Το πλάνο αυτό της παρέμβασης ουσιαστικά θέτει τους μακροπρόθεσμους στόχους για τη θεραπεία ή αποκατάσταση και τους επιμέρους βραχυπρόθεσμους. Οι θεραπευτικοί στόχοι θέτονται πάντα σε άμεση συνεργασία με τον πελάτη, όταν αυτό είναι εφικτό, την οικογένειά του ή τους φροντιστές του, το σχολείο και σημαντικούς άλλους. Ακολουθεί η παρέμβαση, η οποία περιλαμβάνει τις όποιες θεραπευτικές τεχνικές, μοντέλα και πλαίσια αναφοράς έχουν επιλεγεί για την κάθε διαγνωστική ομάδα ή τον συγκεκριμένο πελάτη αντίστοιχα και ανά τακτά χρονικά διαστήματα ακολουθούν επαναξιολογήσεις. Αυτές θα δείξουν την πρόοδο στους στόχους και πιθανές τροποποιήσεις σε αυτούς ή στη θεραπευτική προσέγγιση που έχει επιλεγεί. Στο τέλος της παρέμβασής, θα παραπέμψουμε σε άλλη ειδικότητα, αν κρίνεται απαραίτητο, θα ολοκληρώσουμε την αναφορά μας με μια τελική αξιολόγηση και πρόγραμμα παρακολούθησης (follow-up).

Η Ε/Θ παρέμβαση γενικά περιλαμβάνει:

1. Αποκατάσταση/ Επανάκτηση

⦁ Αλλαγή στις βιολογικές, φυσιολογικές, ψυχολογικές ή νευρολογικές διαδικασίες

⦁ Εκπαίδευση/ Εκμάθηση

2. Αντιστάθμιση/ Προσαρμογή

⦁ Αλλαγή της δραστηριότητας

⦁ Αλλαγή του πλαισίου-περιβάλλοντος

3. Πρόληψη Αναπηρίας (Πρωτογενής, Δευτερογενής, Τριτογενής)

4. Προαγωγή της Υγείας: Επανασχεδιασμός του τρόπου ζωής (lifestyle)

⦁ «Έργο» με στόχο και ουσία για το άτομο

⦁ Ισορροπία στην δουλειά, ξεκούραση, παιχνίδι/ ελεύθερο χρόνο

⦁ Υγιής αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.

Θεραπευτικά εργαλεία της Εργοθεραπείας-Πλαίσια αναφοράς

Τα πλαίσια αναφοράς είναι μια μέθοδος οργάνωσης της θεωρητικής γνώσης (από ποικίλες και διαφορετικές θεωρίες), έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το σχεδιασμό της θεραπευτικής παρέμβασης στην Εργοθεραπεία (Kramer & Hinοjosa, 1993; Mosey, 1986; 1996). Είναι η σύνδεση μεταξύ της θεωρίας και της πρακτικής. Aποτελούνται από 5 κύρια μέρη:

• Τη θεωρητική βάση

• Τις ενδεικτικές συμπεριφορές λειτουργικότητας/ δυσλειτουργικότητας

• Τις οδηγίες για αξιολόγηση

• Τις προϋποθέσεις για αλλαγή της συμπεριφοράς

• Την εφαρμογή στην πράξη

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τα αποτελέσματα της Εργοθεραπευτικής παρέμβασης έχουν μια κυκλική πορεία, παρά μία γραμμική, καθώς η βελτίωση της λειτουργικότητας του ατόμου συνεπάγει την καλύτερη εκτέλεση δραστηριοτήτων/ έργου, τα οποία με τη σειρά τους συμβάλουν στην προαγωγή της υγείας με ύστατο αποτέλεσμα την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής του πελάτη/ ασθενή.

Β). Οι Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές- Αυτισμός

Οι Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές (ΔΑΔ), είναι διαταραχές που επηρεάζουν το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος, ειδικότερα στις περιοχές που ελέγχουν τις κοινωνικές ικανότητες και τις δεξιότητες επικοινωνίας:

• Στην αμοιβαία κοινωνική αλληλεπίδραση

• Στην επικοινωνία

• Στην παρουσία περιορισμένων, επαναλαμβανόμενων, στερεότυπων συμπεριφορών, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων

• Στην αισθητηριακή και αντιληπτική επεξεργασία.

Η Εργοθεραπεία σε παιδιά με ΔΑΔ

• Αξιολογεί το παιδί για να καθορίσει αν έχει κατακτήσει δεξιότητες κατάλληλες για την ηλικία του, πχ. ντύσιμο, τουαλέτα, δεξιότητες παιχνιδιού.

• Βοηθά/ εκπαιδεύει το παιδί να κατακτήσει και να διατηρήσει, φυσιολογικές για την ηλικία του, καθημερινές δραστηριότητες και ρουτίνες, λαμβάνοντας υπόψη τα στάδια της ανάπτυξης και τα αναπτυξιακά ορόσημα στη σωματική, νοητική και συμπεριφορική ανάπτυξη ενός παιδιού.

• Παρατηρεί/ αξιολογεί τον οικιακό και σχολικό περιβάλλον του παιδιού και καθορίζει πιθανές τροποποιήσεις τους ώστε να προάγουν τη μέγιστη ανάπτυξη του παιδιού.

• Αναπτύσσει ένα ενιαίο θεραπευτικό πλάνο σε συνεργασία με τους γονείς & άλλους επαγγελματίες υγείας που δουλεύουν με το παιδί.

• Παρέχει εξατομικευμένη παρέμβαση ώστε να βοηθήσει ένα παιδί να αντιδρά κατάλληλα σε πληροφορίες που έρχονται μέσω των αισθήσεων του.

Η παρέμβαση μπορεί να περιλαμβάνει διάφορες αναπτυξιακές δραστηριότητες, αισθητηριακή ολοκλήρωση, δραστηριότητες παιχνιδιού.

• Διευκολύνει δραστηριότητες παιχνιδιού που βοηθούν το παιδί στην αλληλεπίδραση και επικοινωνία με άλλους.

• Συνεργάζεται με τους γονείς και τους άλλους επαγγελματίες υγείας/ δασκάλους ώστε να ενθαρρύνεται η εκπαίδευση/ βελτίωση σε κοινωνικές δεξιότητες, καθημερινές δραστηριότητες (ΔΚΖ) και ο χειρισμός πιθανών προβλημάτων συμπεριφοράς του παιδιού.

Η Ε/Θ αξιολόγηση εντοπίζει:

• Τους τομείς εκτέλεσης που πιθανά να υπάρχουν δυσλειτουργίες/ καθυστερήσεις, κλπ. (ΔΚΖ, σχολικές δραστηριότητες, παιχνίδι/ ελεύθερος χρόνος).

• Τα δυσλειτουργικά στοιχεία εκτέλεσης (αισθητηριακά, κινητικά, αντιληπτικά, γνωστικά, ψυχο-κοινωνικά), όπως αυτά εμπλέκονται στις δραστηριότητες των τομέων εκτέλεσης.

• Τα πλαίσια εκτέλεσης (χρονικές και περιβαλλοντικές παράμετροι), το πώς αυτά επηρεάζουν ή καθορίζουν τις δραστηριότητες και τους ρόλους ενός παιδιού και το κατά πόσο η προσαρμογή/ τροποποίηση αυτών βελτιώνουν τη λειτουργικότητα του και τις συνθήκες μάθησης

Μέθοδοι Αξιολόγησης

Συνέντευξη με γονείς/ οικογένεια/ σημαντικούς άλλους, ερωτηματολόγια,

checklists, δομημένη παρατήρηση-κλινικές παρατηρήσεις, μη-δομημένη παρατήρηση, προσομοίωση δραστηριοτήτων, σταθμισμένες δοκιμασίες και μη-σταθμισμένες δοκιμασίες, όπως το Sensory Profile, τοSensory Integration and Praxis Test, το Τest of Playfulness, το Knox Play scale, το Developmental Test of Visual Perception, το Miller Assessment for Preschoolers, το PEDI κοκ, ανάλογα με τα προβλήματα του παιδιού και τους τομείς που θέλουμε να αξιολoγήσουμε. Σημειώνεται δε ότι οι περισσότερες δοκιμασίες μας προσφέρουν μόνο κομμάτια ενός παζλ, κατά την αξιολόγηση, αφού α) δεν είναι σταθμισμένα στα Ελληνικά και β) συνήθως είναι πολύ δύσκολο να τα ολοκληρώσουν τα παιδιά με ΔΑΔ..

Πλαίσια αναφοράς που συνήθως χρησιμοποιούνται στις ΔΑΔ

Τα κύρια πλαίσια αναφοράς που οι Ε/Θ χρησιμοποιούν στη θεραπευτική παρέμβαση τους με παιδιά με ΔΑΔ είναι:

⦁ Αισθητηριακή Ολοκλήρωσης

⦁ Συμπεριφορικό Πλαίσιο Αναφοράς

⦁ Περιβαλλοντικές Τροποποιήσεις (Environmental modifications)

Επιπρόσθετα όμως, και ανάλογα με το πλαίσιο εργασίας ή/και την εκπαίδευση του θεραπευτή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και τα παρακάτω:

• Xειρισμού δύσκολων καταστάσεων (Coping Frame of Reference)

• Αναπτυξιακό Πλαίσιο Αναφοράς

• Ψυχοκοινωνικό Πλαίσιο Αναφοράς

• Οπτικής Αντίληψης (Visual Perception)

• Μοντέλο Ανθρώπινου Έργου (Model of Human Occupation)

Τέλος, επιβάλλεται να τονίσουμε πως ο Εργοθεραπευτής στη δουλειά του με τα παιδιά με ΔΑΔ θα πρέπει να ενσωματώσει, σε συνεργασία και με την υπόλοιπη θεραπευτική ομάδα, τις βασικές αρχές των ιδιαίτερα σημαντικών εκπαιδευτικών παρεμβάσεων και εναλλακτικών τρόπων επικοινωνίας: ΤΕΑCCH, PECS, MAKATON, αφού φυσικά πάρει την απαραίτητη εκπαίδευση.

ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ- ΑΥΤΟΥΠΗΡΕΤΗΣΗ

Τα συχνότερα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει ένα παιδί με ΔΑΔ στην αυτουπηρέτησή του εντοπίζονται στις δεξιότητες τουαλέτας, περιποίησης εαυτού και σώματος, ντύσιμο-γδύσιμο, φαγητό, ύπνος, ασφάλεια. Αυτά εν συντομία μπορεί να εκδηλώνονται:

• Τουαλέτα (καθυστέρηση στην εκμάθηση, αισθητηριακές/απτικές διαταραχές, φόβος, ανησυχία για το γιογιό/ λεκάνη, το θόρυβο απ’το καζανάκι, αντίσταση στην αλλαγή μιας καθιερωμένης ρουτίνας (πάνας), απουσία κοινωνικού κινήτρου, δυσκολία στην κατανόηση του τι αναμένεται να γίνει στην τουαλέτα)

• Στοματική υγιεινή (δυσκολία/ δυσανεξία στη οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα)

• Περιποίηση εαυτού (χτένισμα, βούρτσισμα μαλλιών)

• Πλύσιμο σώματος, κεφαλής

• Ένδυση-Απόδυση

• Σίτιση & Φαγητό (στοματο-κινητικές, αισθητηριακές δυσκολίες, αντίσταση στην αλλαγή μιας ρουτίνας πχ. τάισμα, λιωμένα φαγητά, προτίμηση σε ελάχιστα φαγητά)

• Ρουτίνα του ύπνου

• Μετακίνηση στην κοινότητα (δρόμοι, φανάρια, αυτοκίνητα και ασφαλής μετακίνηση)

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

• Αξιολόγηση-Επιλογή κατάλληλων πλαισίων αναφοράς/ δραστηριοτήτων

• Εγκαθίδρυση καθημερινής ρουτίνας

• Θέσπιση μακροπρόθεσμων στόχων

• Ανάλυση σε βραχυπρόθεσμους στόχους- επιμέρους βήματα

• Διδασκαλία αλυσιδωτών αντιδράσεων: πρόσθια & ανάστροφη διδασκαλία-Είδη προτροπών/ βοήθειας και καθοδήγησης.

• Θεραπεία των πιθανών αισθητηριακών διαταραχών

• Συνεργασία και εκπαίδευση της οικογένειας.

• Σταθερή, άμεση θετική ενίσχυση σε κάθε επιτυχία

• Οπτικοποίηση (η δραστηριότητα με βήματα σε εικόνες)

• Γενίκευση

(Slide 28-29-30)

ΣΧΟΛΕΙΟ-ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ

Οι πλέον απαραίτητες δεξιότητες για την ένταξη σε σχολικό πλαίσιο και τα στοιχεία εκτέλεσης που θα πρέπει αναπτύξουμε/ βελτιώσουμε, ξεκινώντας την παρέμβασή μας είναι:

Γνωστικές Δεξιότητες: Μάθηση, διάρκεια προσοχής-συγκέντρωση, μνήμη, επίλυση προβλήματος, κατηγοριοποίηση, ακολουθία οδηγιών, εκκίνηση & τερματισμός

δραστηριότητας, κατανόηση εννοιών, ανοχή στη ματαίωση και γενίκευση.

Λεπτής Κίνησης & Συντονισμού: Δεξιότητες προγραφής, λαβή μολυβιού, γραφή,

χρήση ψαλιδιού, λοιπών χειροτεχνικών & κατασκευαστικών δραστηριοτήτων.

Αδρής Κίνησης: Να τρέχει, να κινείται στο χώρο επιδέξια, να πιάνει, πετάει, κλωτσάει την μπάλα, να χοροπηδά, να πηδά στο ένα πόδι.

Δεξιότητες Παιχνιδιού: Να περιμένει τη σειρά του, να κατανοεί/ συμμετέχει σε παιχνίδι κανόνων, συμβολικό παιχνίδι, σε αθλήματα, σε κοινωνικό παιχνίδι.

Κοινωνικές Δεξιότητες- Επικοινωνία: Ανάπτυξη σχέσεων με συνομηλίκους-φιλίες, κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων, συνεργασία, κατανόηση των κοινωνικών κανόνων

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

• Αξιολόγηση-Επιλογή κατάλληλων πλαισίων αναφοράς/ δραστηριοτήτων

• Εκπαίδευση σε γνωστικές δεξιότητες, δεξιότητες οργάνωσης γενικότερα

• Εκπαίδευση σε δεξιότητες λεπτής κίνησης, οπτικοκινητικού συντονισμού, προγραφής

• Εκπαίδευση σε δεξιότητες αδρής κίνησης/ οπτικοκινητικού συντονισμού, πράξις (αισθητηριακή ολοκλήρωση)

• Βελτίωση δεξιοτήτων χειρισμού δύσκολων καταστάσεων (coping skills)-προβλημάτων συμπεριφοράς

• Κατανόηση του μαθησιακού στυλ κάθε μαθητή

• Περιβαλλοντικές τροποποιήσεις/ προσαρμογές, ειδικός αισθητηριακός. εξοπλισμός, εντός και εκτός της τάξης, χρήση οπτικοποίησης στο χώρο και στο πρόγραμμα του μαθητή.

• Κατανόηση και επεξεργασία των δυσκολιών που περιγράφονται από τη «Θεωρία του Νου της, Κεντρικής Συνοχής και της Εκτελεστικής Λειτουργίας»

• Εκπαίδευση και καθοδήγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού εφόσον αυτό είναι επιθυμητό και απαραίτητο.

(Slide 33)

ΠΑΙΧΝΙΔΙ- ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Τα παιδιά με ΔΑΔ συνήθως εμφανίζουν δυσκολίες στη διερεύνηση και στην εκτέλεση του παιχνιδιού ή της αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου τους:

• Χρησιμοποιούν τα παιχνίδια με ανώριμο ή περίεργο τρόπο και άλλον από αυτόν που αρχικά προορίζονται.

• Εμπλέκονται σε στερεότυπο παιχνίδι.

• Παρουσιάζουν δυσκολίες στη μίμηση και τη φαντασία.

• Δυσκολεύονται αρκετά στα ομαδικά & συνεργατικά παιχνίδια με συνομήλικους, ακόμη κι αν το επιδιώκουν τα ίδια να εμπλακούν.

• Έχουν ιδιαίτερες δυσκολίες στο φανταστικό/ συμβολικό παιχνίδι.

• Περνούν πολύ λιγότερο χρόνο, σε σύγκριση με παιδιά χωρίς ΔΑΔ, παίζοντας.

• Δείχνουν ωστόσο να απολαμβάνουν το αισθητηριακό-κινητικό παιχνίδι.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

• Αξιολόγηση-Επιλογή πλαισίων αναφοράς/ δραστηριοτήτων.

• Βελτίωση των δεξιοτήτων παιχνιδιού μέσα από τα αναπτυξιακά του στάδια: Εξερευνητικό παιχνίδι (0-2)

Συμβολικό παιχνίδι (2-4)

Δημιουργικό παιχνίδι (4-7)

Παιχνίδι κανόνων (7-12). 

• Χτίσιμο πάνω στις υπάρχουσες δεξιότητες ή ακόμη και στερεοτυπίες του.

• Χρήση μουσικής και ρυθμού/ σωματικού παιχνιδιού (αισθητηριακοκινητικού) για την προώθηση της από κοινού 

προσοχής, βλεμματικής επαφής, & του «σειρά μου, σειρά σου».

• Διδάσκουμε σταδιακά το προσποιητό/ συμβολικό παιχνίδι («το κάνω στα ψέματα»).

• Κατάλληλη δόμηση του ελεύθερου χρόνου και του χώρου παιχνιδιού του παιδιού, ακόμη και του δωματίου του.

• Σχεδιασμός ώστε το περιβάλλον (θεραπευτικό, εκπαιδευτικό, οικιακό) να είναι ασφαλές για το ίδιο (σωματικά & συναισθηματικά) αλλά και ταυτόχρονα «ελκυστικό».

• Εμπλοκή σε δυαδικό & ομαδικό παιχνίδι με τυπικά παιδιά (ή αδέλφια).

Σημειώνεται πως πρέπει να είναι ξεκάθαρος για τον Ε/Θ ο διπλός ρόλος του παιχνιδιού: Το παιχνίδι ως θεραπευτικός στόχος-Το παιχνίδι ως θεραπευτικό εργαλείο.

Επιπλέον πρέπει να θυμόμαστε πως για τα παιδιά με αυτισμό «Η εργασία είναι παιχνίδι, και το παιχνίδι εργασία»

Πιθανά χαρακτηριστικά δυσγραφίας

-ασκείται πολύ μεγάλη ή πολύ μικρή πίεση στο εργαλείο γραψίματος (μολύβι, πινέλο..)

-τα γράμματα δεν τοποθετούνται πάνω στη γραμμή

-τα γράμματα είναι δυσανάγνωστα

-το γράψιμο είναι πολύ αργό

-το γράψιμο δεν κινείται οριζόντια αλλά κλίνει προς τα πάνω ή προς τα κάτω

-οι σειρές συγκλίνουν

-τα διαστήματα μεταξύ των λέξεων είναι ανομοιογενή

-το μέγεθος των γραμμάτων δεν είναι σταθερό

-κάποια γράμματα δεν σχηματίζονται ολοκληρωμένα

-το γράψιμο φαίνεται κοπιαστικό




Μαρινέλη Ανδρονίκη
Εργοθεραπεύτρια