Χριστουγεννιάτικο Διακοσμητικό Δέντρο με Αστέρια

Περάστε δημιουργικά με το παιδί σας προετοιμάζοντάς το για τις γιορτές των Χριστουγέννων! 

Υλικά κατασκευής:

Πράσινο χαρτόνι, Πλαστελίνη, Καλαμάκι για σουβλάκι, Σύρμα πίπας,

Χρυσό μεταλιζέ χαρτί, Χρυσή κορδέλα, Χάντρες

Στάδια:

Φτιάξτε ένα μικρό πράσινο κύλινδρο και γεμίστε τον μέσα με πλαστελίνη. Στερεώστε στην πλαστελίνη ένα καλαμάκι για σουβλάκι και τυλίξτε το σφιχτά με σύρμα πίπας. Σχεδιάστε σε χαρτόνι 5 αστέρια, το ένα μικρότερο από το άλλο. Κάντε μία τρύπα στη μέση του αστεριού και περάστε το καλαμάκι, βάζοντας κάτω το μεγαλύτερο και τελειώνοντας με το μικρότερο. Στην κορυφή, στερεώστε ένα αστέρι από χρυσό μεταλιζέ χαρτί, στολίστε το δέντρο με χάντρες και τυλίξτε γύρω-γύρω χρυσή κορδέλα, σαν γιρλάντα. Το χριστουγεννιάτικο δεντράκι είναι έτοιμο να στολίσει το παιδικό δωμάτιο.

http://kidsfun.gr

Αυτισμός

Ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη διαταραχή της συμπεριφοράς που περιλαμβάνει ποικιλία χαρακτηριστικών γνωρισμάτων. Αποτελεί γενετική διαταραχή που προκύπτει είτε από ταυτόχρονη παρεκτροπή πολλών γονιδίων είτε αποτελεί πολυπαραγοντικό νόσημα που οφείλεται σε συνδυασμό γενετικών, επιγενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Προκαλείται από πολλά οργανικά νοσήματα (περισσότερα από 20 έχουν συσχετισθεί αιτιολογικά με τον αυτισμό), κανένα όμως δεν μπορεί να θεωρηθεί μοναδικά υπεύθυνο για τον αυτισμό. Πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες που έγιναν με τη συμμετοχή ατόμων που πληρούν τα διαγνωστικά κριτήρια ανεβάζουν σήμερα τη συχνότητα του αυτισμού και των αυτιστικών συνδρόμων σε 2-5 στα 1.000 παιδιά. Υπολογίζεται ότι το διάστημα 1966 έως 1997 η ετήσια αύξηση της συχνότητας των αυτιστικών περιστατικών ήταν 4%, στατιστικά πολύ σημαντική, ώστε αρκετοί να μιλούν για «επιδημική έξαρση του αυτισμού». Στην Ελλάδα επίσημα δεν υπάρχει κανένα στοιχείο και δεν έχει γίνει καμία καταγραφή για τον αριθμό των παιδιών που είναι αυτιστικά.

Πού οφείλεται η αύξηση των διαταραχών αυτιστικού τύπου;

Η αύξηση της συχνότητας εμφάνισης τέτοιων διαταραχών αποδίδεται σε διάφορους παράγοντες, όπως:

- Στη θέσπιση και ευρεία χρήση των διαγνωστικών κριτηρίων. Εφόσον υπάρχουν θεσπισμένα κριτήρια μπορούν πλέον οι ειδικοί να αναγνωρίζουν πιο εύκολα τα αυτιστικά περιστατικά. Όταν ξέρουμε τι ψάχνουμε, τότε το βρίσκουμε και πιο συχνά.

- Η διεύρυνση των διαγνωστικών κριτηρίων που είχε σαν αποτέλεσμα την αναγνώριση πολλών ηπιότερων ή άτυπων αυτιστικών περιστατικών που παλαιότερα δεν ήταν δυνατό να διαγνωσθούν.

- Η ευαισθητοποίηση των γονέων, ειδικών και πολιτείας στον αυτισμό που είχε τα τελευταία χρόνια σαν αποτέλεσμα να δοθούν πολλές παροχές από την πολιτεία στα αυτιστικά άτομα και τις οικογένειές τους.

- Περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως τοξίνες, εντομοκτόνα, ρύπανση, αυξημένη επιβίωση προώρων νεογνών και τροφικές αλλεργίες που κατά καιρούς έχουν ενοχοποιηθεί για την αύξηση των αυτιστικών περιστατικών, δεν έχουν επιβεβαιωθεί από καμία τεκμηριωμένη μελέτη μέχρι σήμερα. Όμως τα τελευταία χρόνια όλο και πιο συχνά εμφανίζονται στη βιβλιογραφία μελέτες που συνδέουν την αύξηση των αυτιστικών περιστατικών μεπεριβαλλοντικούς παράγοντες χωρίς όμως να μπορούν να τους συσχετίσουν και αιτιολογικά με αυτά. Σε μία πρόσφατη μελέτη που έγινε στην Καλιφόρνια βρέθηκε ότι έγκυες μητέρες που κατά την κρίσιμη περίοδο της εγκυμοσύνης τους (2η - 8η εβδομάδα) διέμεναν κοντά (έως 500μ) σε περιοχές που ψεκάστηκαν με εντομοκτόνα, είχαν 6 φορές μεγαλύτερο κίνδύνο να έχουν παιδί με αυτισμό σε σχέση με έγκυες που διέμεναν μακρύτερα από περιοχές ψεκασμού. Ο κίνδυνος μάλιστα αυτός ήταν ανάλογος από την απόσταση από την περιοχή του ψεκασμού.

Πώς εκδηλώνεται ο αυτισμός;

Η κλινική εκδήλωση των αυτιστικών διαταραχών συνοψίζεται σε μια τυπική τριάδα διαταραχών που αφορά και επηρεάζει ταυτόχρονα την κοινωνική επαφή, την επικοινωνία και την συμπεριφορά. Η τυπική τριάδα διαταραχών περιλαμβάνει: α) διαταραχή της κοινωνικής επαφής και αλληλεπίδρασης, β) διαταραχή στην επικοινωνία (λεκτική και μη λεκτική), και γ) περιορισμένες ή ασυνήθιστες και επαναληπτικές συμπεριφορές, οι οποίες παρουσιάζονται πριν ακόμη το παιδί συμπληρώσει τα τρία του χρόνια.

- Διαταραχή της κοινωνικής επαφής και αλληλεπίδρασης. Τα αυτιστικά άτομα δεν επιθυμούν, ούτε μπορούν να αναπτύξουν διαπροσωπικές σχέσεις με τους άλλους, αποφεύγουν την επαφή με το βλέμμα, έχουν ανέκφραστα πρόσωπα, είναι απόμακρα και αδιάφορα.

- Διαταραχή στην επικοινωνία. Στα αυτιστικά παιδιά η επικοινωνία - όχι μόνο η λεκτική αλλά ιδιαίτερα η μη λεκτική - εμφανίζει σοβαρή διαταραχή. Ο λόγος μπορεί να λείπει παντελώς ή όταν υπάρχει να είναι διαταραγμένος ασυνάρτητος ακατάληπτος, μηχανικός, φτωχός με περιορισμένη θεματολογία ή επαναληπτικός.

- Περιορισμένες ή ασυνήθιστες και επαναληπτικές συμπεριφορές. Τα αυτιστικά άτομα έχουν περιορισμένα ή ελάχιστα ενδιαφέροντα και εμφανίζουν εμμονές και ασυνήθιστες στερεοτυπίες

Η τριάδα αυτή της αυτιστικής συμπεριφοράς εμφανίζει σημαντική διακύμανση ως προς την ένταση και σοβαρότητά της. Αυτό ερμηνεύει και την εξέλιξη των αυτιστικών παιδιών όταν μεγαλώσουν. Υπάρχουν αυτιστικά παιδιά που εμφανίζουν έντονες διαταραχές με πλήρη έλλειψη επικοινωνίας και αυτοεξυπηρέτησης για όλη τους την ζωή και άλλα με ηπιότερες διαταραχές που εξελίσσονται σε φυσιολογικούς ενήλικες που πολλές φορές φθάνουν μέχρι και την απόκτηση πανεπιστημιακών και ακαδημαϊκών τίτλων.

Η κατάλληλη θεραπευτική παρέμβαση

Είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει φάρμακο που θεραπεύει τον αυτισμό. Οι αυτιστικές διαταραχές παραμένουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής. Η αντιμετώπισή τους είναι κατά κύριο λόγο εκπαιδευτική και λιγότερο φαρμακευτική.

Η πλέον αποτελεσματική αντιμετώπιση παραμένει η εκπαιδευτική παρέμβαση που πρέπει:

- να αρχίζει όσο το δυνατόν νωρίτερα (ακόμα και πριν την οριστικοποίηση της διάγνωσης)

- να είναι εντατική (. > από 25 ώρες /εβδ ή 2 ώρες /ημέρα)

- να γίνεται από θεραπευτές με εμπειρία και ειδίκευση στο πρόβλημα

- να χρησιμοποιεί ειδικά δομημένα προγράμματα με συγκεκριμένους στόχους

- να γίνεται με ενεργή συμμετοχή των γονέων.

Έχει αποδειχθεί από πολλές μελέτες ότι η έγκαιρη και εντατική θεραπευτική παρέμβαση οδηγεί σε πλήρη αποκατάσταση σε ποσοστό 30%-40% των παιδιών με αυτιστικού τύπου διαταραχές.

http://www.imommy.gr

Με τη συνεργασία της Λωρέττας Θωμαίδου, παιδιάτρου Νοσ. Παίδων Αγλαΐα Κυριακού και επίκουρης Καθηγήτριας Αναπτυξιακής Παιδιατρικής.

Πως νιώθει ένα παιδί με δυσλεξία ;

Η δυσλεξία δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον ψυχικό κόσμο των παιδιών. Σύμφωνα με έρευνες τα συναισθήματα που βιώνουν τα παιδιά με δυσλεξία προέρχονται από την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του κοινωνικού, σχολικού και οικογενειακού περιβάλλοντος. Όσο πιο υψηλές είναι οι απαιτήσεις του περιβάλλοντος, τόσο περισσότερο το παιδί βιώνει μια ανεπάρκεια που επηρεάζει όλη την υπόσταση του. Ένα παιδί με δυσλεξία μπορεί να προσπαθεί πολύ περισσότερο από ότι φαίνεται για να επιτύχει τον στόχο της μαθησιακής διαδικασίας , οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές δεν είναι ικανοί να αξιολογήσουν το μέγεθος αυτής της προσπάθειας με αποτέλεσμα να ασκούν πίεση ως επακόλουθο να επιδεινώνει η συμπεριφορά τους τις συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί. Γι ‘ αυτό τον λόγο τονίζουμε ιδιαίτερα ως ειδικοί την σημαντικότητα της έγκαιρης διάγνωσης και της κατάλληλης παρέμβασης.

Ποια είναι τα κύρια συναισθήματα που βιώνουν τα παιδιά με δυσλεξία ;

Άγχος και Φόβος είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που νιώθουν τα παιδιά με δυσλεξία λόγω της συνεχούς απογοήτευσης και δυσκολίας που έχουν στο σχολείο . Το σχολείο πολλές φορές μετατρέπεται σε εφιάλτη με αποτέλεσμα να αποφύγουν την κατάσταση που τους προκαλεί έντονο άγχος , πολλά παιδιά δείχνουν απάθεια και δεν επιθυμούν να συμμετέχουν σε μαθησιακές δραστηριότητες μέσα στην τάξη. Η φαινομενικά απαθής συμπεριφορά τους για τα μαθήματα ερμηνεύεται ως έλλειψη ενδιαφέροντος από εκπαιδευτικούς και γονείς. Ποιος όμως από εμάς δεν θα προσπαθούσε να αποφύγει μια κατάσταση που του προκαλεί έντονο φόβο και άγχος; Η απροθυμία τους είναι το αποτέλεσμα των συναισθημάτων φόβου και άγχους που προκαλεί μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια.

Θυμός

Το συναίσθημα της απογοήτευσης των παιδιών με δυσλεξία οδηγεί πολύ συχνά σε έντονα ξεσπάσματα θυμού. Η εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς στο σχολικό περιβάλλον είναι συχνή λόγω της ματαίωσης που βιώνουν καθημερινά στο σχολείο. Στο περιβάλλον του σπιτιού ο θυμός μπορεί να εκφράζεται με αδιαφορία για την μελέτη. Πολλές μητέρες αναφέρουν ‘’ δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα διαβάσματα του, προτιμά να ασχολείται με εξωσχολικές δραστηριότητες, συνεχώς γίνονται καβγάδες στο σπίτι όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο, δεν συνεργάζεται.’’ Οι συγκρούσεις μεταξύ της οικογένειας και του παιδιού είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Τα παιδιά προτιμούν δραστηριότητες συνήθως εξωσχολικές μέσα από τις οποίες βιώνουν μια βαθύτερη ικανοποίηση. Πόσοι από εμάς δεν επιθυμούν να ασχολούνται με δραστηριότητες που ξέρουν ότι θα τα καταφέρουν;

Πόνος-Θλίψη

Η ιδιοσυγκρασία του ατόμου και η προσωπικότητα είναι κύριος παράγοντας για τον τρόπο έκφρασης των αρνητικών συναισθημάτων. Πολλά παιδιά εξωτερικεύουν τα συναισθήματα της ανεπάρκειας που νιώθουν με ξεσπάσματα οργής, όμως υπάρχουν παιδιά που εσωτερικεύουν την οργή τους και την στρέφουν προς τον εαυτό τους με αποτέλεσμα να απομονώνονται , να δυσκολεύονται να δημιουργήσουν φιλίες. Παρουσιάζουν καταθλιπτική διάθεση χωρίς να έχουν κλινική κατάθλιψη εξαιτίας των έντονων συναισθημάτων πόνου και θλίψη.

Χαμηλή Αυτοεκτίμηση

Το αποτέλεσμα των παραπάνω αρνητικών συναισθημάτων οδηγεί το παιδί να έχει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του. Έχοντας ένα παιδί διαγνωστεί με δυσλεξία μπορεί η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση μπορεί να καταστραφεί . Σύμφωνα με τον Erickson μέχρι την ηλικία των 7 ετών τα παιδιά πρέπει να έχουν ξεπεράσει τις συγκρούσεις με τον εαυτό τους και τα συναισθήματα κατωτερότητας που νιώθουν κατά τα πρώτα μαθητικά χρόνια. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό την εικόνα του εαυτού τους και την αξία τους ,τα παιδιά την αντιλαμβάνονται από τις επιδόσεις τους στο σχολείο. Όσα δεν ανταποκρίνονται στην μαθησιακή διαδικασία έχουν εύθραυστη εικόνα του εαυτού τους σε αντίθεση με εκείνα που επιτυγχάνουν στο σχολείο αναπτύσσοντας θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά με δυσλεξία αποδίδουν την ανικανότητα τους στον ίδιο τους τον εαυτό. Πλησιάζοντας στην εφηβεία είναι πολύ πιο δύσκολο να ανατραπεί η αρνητική εικόνα που έχει σχηματίσει το παιδί για τον εαυτό του με αποτέλεσμα να επισκιάζει όλη την ύπαρξη του..

Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι ο εγκέφαλος , όπως και κάθε άλλος μυς μπορεί να αλλάξει , να ενισχυθεί και να βελτιωθεί , αν ασκηθεί κατάλληλα. Αυτό σημαίνει ότι η δυσλεξία δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ως μια γνωστική διαταραχή που περιγράφεται ως ανίατη.

Δεν είναι ένα θέμα της νοημοσύνης , αλλά πώς κάποιος επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει από το περιβάλλον .

Δεν θα πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε ως εκπαιδευτικοί, ως γονείς όμως το κυριότερο ως άνθρωποι ότι η αποδοχή των ικανοτήτων αλλά και των δυσκολιών του παιδιού με δυσλεξία είναι ένα ισχυρό κίνητρο για εκείνο να συνεχίσει την προσπάθεια. Το παιδί με δυσλεξία χρειάζεται αγάπη, αποδοχή, προστασία ,κατάλληλη εκπαίδευση, πειθαρχία και την ελευθερία να μεγαλώσει και να μάθει. Η δυσλεξία δεν είναι ένα έλλειμμα αλλά ένας διαφορετικός τρόπος μάθησης.

Όλοι μαθαίνουμε αλλά με διαφορετικό τρόπο.

Ο σεβασμός στο παιδί με Δυσλεξία είναι ο ήλιος που

θα βοηθήσει το λουλούδι μας να ανθίσει…

πηγή:

Έλενα Παπαβασιλείου

Ειδική Παιδαγωγός