ΚΡΑΝΙΟΙΕΡΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

O οργανισμός Upledger UK και US οργανώνει μία νέα σειρά σεμιναρίων Κρανιοϊερής Θεραπείας με αποκλειστικό φορέα για την Ελλάδα το Παιδιατρικό Ινστιτούτο, ΕΠΕ. Ο στόχος του Παιδιατρικού Ινστιτούτου είναι η ποιοτική παρουσίαση των σεμιναρίων Upledger σύμφωνα με τις προδιαγραφές και απαιτήσεις του οργανισμού Upledger. Αν και η εισαγωγή των σεμιναρίων του στην Ελλάδα είναι σχετικά πρόσφατη, τα σεμινάρια της σειράς της κρανιοϊερής θεραπείας στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες διδάσκεται και εφαρμόζεται για δεκαετίες. Το έργο του Upledger που αντιπροσωπεύεται στα σεμινάρια, εστιάζει στην ανασκόπηση του ατόμου σαν όλο, των δυσκολιών του και της επίδρασης αυτών των δυσκολιών στην ψυχική, σωματική, συναισθηματική και πνευματική υγεία του, στο σεβασμό της προσωπικότητάς του και στην ποιότητα ζωής του. Σας προσκαλούμε να γνωρίσετε τη Κρανιοϊερή Θεραπεία, τη φιλοσοφία και την τεχνική του έργου του John Upledger από κοντά. Κρανιοϊερή Θεραπεία 1  12-15/07/2013 (4-μέρες) Εισηγητής: John Page, DO, CST-D Τόπος Διεξαγωγής: Αθήνα Κόστος Σεμιναρίου: 680 620/570€ με έκπτωση ***

Τα εργοθεραπευτικά οφέλη των επιτραπέζιων παιχνιδιών


Λαβή: Καθώς το παιδί μετακινεί το πιόνι, (ότι κι αν είναι αυτό ) και το τοποθετεί σε συγκεκριμένο σημείο αναπτύσσονται οι δεξιότητες της λαβής.

Ενδυνάμωση χεριών: Καθώς το πιόνι μετακινείται, το χέρι κάνει συγκεκριμένες κινήσεις. Τέτοιου είδους κινήσεις βοηθούν και στην γραφή.

Φαντασία

Οπτική μνήμη και συγκέντρωση: Καθώς το παιδί βλέπει το πλαίσιο του παιχνιδιού, τα πιόνια και τις κινήσεις που γίνονται, γυμνάζει δεξιότητες της οπτικής συγκέντρωσης που είναι σημαντικές για την ανάγνωση, γραφή και εκμάθηση.

Οι σβούρες που χρησιμοποιούνται σε αυτά τα παιχνίδια χρειάζονται λεπτές κινήσεις και συνδυασμό κινήσεων

Τα ζάρια που χρησιμοποιούται για αυτά τα παιχνίδια συνήθως μπαίνουν σε ενα ποτηρι και τα παιδια το κουνούν με τα δυο τους χέρια για να τα ρίξουν. όλο αυτό αποτελεί ένα μάθημα από μόνο του.




Απο Εργοθεραπεία στο σπίτι

Αυτισμός και ευελιξία της σκέψης και της συμπεριφοράς

Η αντίληψη, η μνήμη, η προσοχή, η σκέψη, οι ιδέες και άλλες νοητικές ικανότητες διαδραματίζουν πρωταρχικό ρόλο στη διαδικασία της επεξεργασίας των γνωστικών πληροφοριών και ως ένα βαθμό καθορίζουν το είδος, την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα  των γνωστικών λειτουργιών των παιδιών με αυτισμό (Peeters, 2000). Συνήθως, η καλή λειτουργία όλων των προαναφερόμενων ικανοτήτων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της μαθησιακής διαδικασίας. Είναι αυτονόητο, ότι οποιαδήποτε δυσκολία κατά τη διαδικασία της επεξεργασίας των πληροφοριών επεμβαίνει αρνητικά στη διαδικασία της μάθησης.

Σύμφωνα με την Uta Frith (1999), το κύριο πρόβλημα των παιδιών με αυτισμό είναι η ανικανότητά τους να συνενώσουν σε ολοκληρωμένα σύνολα κάθε είδους πληροφορίες, να συναισθανθούν τις ειδικές λειτουργίες του νου, τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις, τα συναισθήματα, τις αλληλεπιδράσεις μέσω του λόγου.

Όταν λέμε ότι τα άτομα με αυτισμό έχουν διαφορετικό γνωστικό ύφος, εννοούμε βασικά ότι ο εγκέφαλός τους επεξεργάζεται διαφορετικά τις εισερχόμενες πληροφορίες. Ακούν, βλέπουν, πιάνουν, αλλά χειρίζονται τις πληροφορίες αυτές με διαφορετικό τρόπο. Για το  λόγο αυτό ο ορισμός του DSM-IV για τον αυτισμό αναφέρεται σε «ποιοτικά ελλείμματα» στην επικοινωνία την κοινωνική συναλλαγή. (Wing, 2000˙ Peeters, 2000). Η ευελιξία της σκέψης και της συμπεριφοράς των παιδιών με αυτισμό συνήθως εκδηλώνεται με απουσία φανταστικού ή μιμητικού παιχνιδιού και  ανικανότητα στο να δείχνουν σε αντικείμενα του άμεσου ενδιαφέροντός τους. Έχουν περιορισμένα ενδιαφέροντα και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές όπως: παράξενες αντιδράσεις σε ερεθίσματα, αυτοτραυματική συμπεριφορά, διάφορες στερεοτυπικές κινήσεις, προσκόλληση και εμμονή σε αντικείμενα ή ρουτίνες.

Αναλυτικότερα, οι τομείς που επηρεάζονται είναι οι παρακάτω:

Αντίληψη: Απόκλιση παρουσιάζεται και στον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά με αυτισμό προσλαμβάνουν και επεξεργάζονται τα ερεθίσματα και τις εισερχόμενες πληροφορίες. Τούτο αποτελεί συνέπεια της κεντρικής γνωστικής δυσλειτουργίας (Peeters, 2000). Συνήθως, τα παιδιά αυτά αντιλαμβάνονται και παρατηρούν πολλές λεπτομέρειες στο περιβάλλον, που εμείς ούτε καν προσέχουμε, χωρίς να τις συνδέουν  σ’ ένα σύνολο με νόημα. (Jordan & Powell, 2000). Όλες οι πληροφορίες εισέρχονται με την ίδια σημασία και τα παιδιά με αυτισμό έχουν δυσκολία να διακρίνουν το σημαντικό από το ασήμαντο σε κάθε περίσταση (Jordan, 2000˙  Jordan & Powell, 2001˙  Peeters, 2000).

Προσοχή: Χαρακτηριστικό της ποιότητας σκέψης στον αυτισμό είναι ο τρόπος με τον οποίο εστιάζουν σε ορισμένα ερεθίσματα με προσοχή τύπου «τούνελ». Μόνο ορισμένα ερεθίσματα γίνονται αντιληπτά ταυτόχρονα, ενώ όσα βρίσκονται έξω από το «τούνελ» της προσοχής αγνοούνται (Jordan & Powell, 2001). Τα παιδιά με αυτισμό έχει βρεθεί ότι έχουν φτωχή συγκέντρωση ή έχουν διαταραχή προσοχής, ενώ στην πραγματικότητα έχουν εξαιρετικά υψηλό επίπεδο συγκέντρωσης προσοχής. Το πρόβλημα είναι ότι η προσοχή τους έχει ιδιοσυγκρασιακό χαρακτήρα και δεν εστιάζεται στο θέμα που θέλει ο/η εκπαιδευτικός (Jordan & Powell, 2001).  Πολλά άτομα με αυτισμό αναφέρουν ότι τους είναι δύσκολο να εστιάσουν την προσοχή τους σε χώρο με πολλά ερεθίσματα (Grandin, 1995). Το πιο τεκμηριωμένο, ωστόσο, πρόβλημα προσοχής στον αυτισμό, είναι το σχετικό με την από κοινού προσοχή, που βρίσκεται στην καρδιά των διαπροσωπικών δυσκολιών (Jordan & Powell, 2001˙ Peeters, 2000˙ Wing, 2000).

Σκέψη - απόκτηση εννοιών: Ο τρόπος σκέψης των παιδιών με αυτισμό είναι πολύ συγκεκριμένος και η κατανόηση του προφορικού λόγου κυριολεκτική (Collia - Faherty, 1999). Δεν συνδέουν τις πληροφορίες για να βγάλουν συμπεράσματα, κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη και δε μαθαίνουν από την εμπειρία. Είναι επίσης διαπιστωμένη η δυσχέρεια τους να μεταφέρουν γνώσεις και δεξιότητες σε νέες συνθήκες (Jordan & Powell, 2000). Λόγω της άκαμπτης σκέψης τους, δυσκολεύονται να ανακαλέσουν την κατάλληλη στρατηγική για να επιλύσουν προβλήματα. Και αυτό, διότι δεν γνωρίζουν τις στρατηγικές που διαθέτουν και χρησιμοποιούν πάντα την ίδια στρατηγική ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητά της (Jordan & Powell, 2001˙ Peeters, 2000).

H Jordan (2000)  υποστηρίζει ότι υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά σκέψης στον αυτισμό: ο τρόπος με τον οποίο κωδικοποιούνται, αποθηκεύονται και ανακαλούνται οι πληροφορίες από την μνήμη και ο ρόλος του συναισθήματος στις διαδικασίες αυτές. Από τα παράδοξα του αυτισμού είναι ότι τα παιδιά με αυτισμό διαθέτουν μερικές φορές εντυπωσιακή – παπαγαλίστικη ικανότητα μνήμης, αλλά δυσκολεύονται στην ανάκληση προσωπικών γεγονότων.

Μίμηση: Τα παιδιά με αυτισμό συνήθως έχουν φτωχές δεξιότητες μίμησης και συχνά προσπαθούν να αντιγράψουν μορφές συμπεριφοράς, χωρίς να τις προσαρμόζουν στο πλαίσιο των αναγκών τους. «Έτσι, η μίμηση του παιδιού με αυτισμό έχει μια «παρασιτική» ποιότητα και είναι δύσκολο να τη χρησιμοποιούμε ως τεχνική για διδασκαλία» (Jordan & Powell, 2001). Για τους μαθητές της Γενικής Αγωγής, η κοινωνική μάθηση που βασίζεται στη μίμηση προτύπων και αποτελεί πρωταρχικό εργαλείο στην εκπαίδευσή τους. Αντίθετα, οι μαθητές με αυτισμό χρειάζονται ιδιαίτερη εκπαίδευση στις δεξιότητες μίμησης, που θεωρούνται θεμελιακές για την απόκτηση άλλων δεξιοτήτων (Α.Π.Σ., 2004).

Μνήμη: «Συχνά αναφέρεται ότι τα  παιδιά με αυτισμό έχουν εξαιρετικά καλή μνήμη» (Jordan & Powell, 2001). Διακρίνονται, επίσης, για την καταπληκτική ικανότητα ανάκλησης λεπτομερειών που διαθέτουν (Jordan, 2000). Δυσκολεύονται να οργανώσουν και να τακτοποιήσουν πράγματα ή ενέργειες. Και αυτό, διότι αποθηκεύουν πληροφορίες αποσπασματικά, ανεξάρτητα από το κοινωνικό πλαίσιο και τη χρονική σχέση με άλλα γεγονότα. Επίσης, διαθέτουν φτωχή αυτοβιογραφική μνήμη, που αποτελεί πρόβλημα γνωστικού τύπου, ενώ διαθέτουν καλή σημασιολογική μνήμη και εξαιρετική επαναληπτική μνήμη. Η οπτική τους μνήμη, επίσης, είναι πάρα πολύ καλή, σε αντίθεση με την ακουστική, που λειτουργεί βοηθητικά. Όταν οι πληροφορίες παρουσιάζονται οπτικά με εικόνες και λέξεις αποδίδουν καλύτερα, διότι είναι άτομα με εξαιρετικές οπτικές ικανότητες (Jordan & Powell, 2001˙ Peeters, 2000˙ Wing, 2000).

Αναλογιζόμενοι όλα τα παραπάνω, είναι πολύ εύκολο να κατανοήσουμε, ότι τα παιδιά με αυτισμό ζουν σ’ ένα αποσπασματικό, από κάθε άποψη κόσμο. Όπως τονίζει η Jordan (2000), οι δυσκολίες στην ευελιξία της σκέψης και της συμπεριφοράς επιδρούν θεμελιακά στη μάθηση. Και αυτό δεν έχει τόσο να κάνει με την έλλειψη δεξιοτήτων και κατανόησης πραγμάτων (μολονότι μπορεί να υπάρχουν και τέτοια κενά στην εξέλιξη), όσο με ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και κατανόησης. Όλοι οι μαθητές με αυτισμό, ανεξάρτητα από τις γενικές τους ικανότητες παρουσιάζουν ένα ανομοιογενές προφίλ δεξιοτήτων. Ωστόσο, η ύπαρξη υψηλών δεξιοτήτων  σε ένα τομέα, δεν σημαίνει ότι έχουν κατακτηθεί άλλες πλέον στοιχειώδεις. Πρακτικά αυτό σημαίνει, ότι πρέπει πριν διδάξουμε σε παιδιά με αυτισμό, να κατανοήσουμε τον τρόπο που μαθαίνουν (Jordan & Powell, 2001).

Από  Καλλιόπη Τσακπίνη-Νικόλαος Απτεσλής-Ευδοκία Μητροπούλου

ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ

ΜΑΡΙΝΕΛΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ

http://www.facebook.com/groups

Αυτισμός: η άρνηση δεν είναι λύση

Αυτισμός: η άρνηση δεν είναι λύση

Ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς αντιμετωπίζουν τη διάγνωση των παιδιών τους ποικίλλει. Όλοι σίγουρα απογοητεύονται, ωστόσο κάποιοι επιλέγουν να το «παλέψουν» και να προσφέρουν το καλύτερο που μπορούν στο παιδί τους, ενώ άλλοι «παραδίνονται» και προσπαθούν να μεταθέσουν τις όποιες ευθύνες και υποχρεώσεις τους σε άλλους.

Δίχως να θέλω να θίξω στο ελάχιστο πολλούς από τους μπαμπάδες που έχω γνωρίσει όλα αυτά τα χρόνια, το μεγαλύτερο βάρος συνήθως πέφτει στις μητέρες. Ο μπαμπάς συνήθως προτιμά να συνεχίσει τη ζωή του, αρνούμενος ν’ αναλάβει τις ευθύνες του. Έναν από τους κυριότερους λόγους μας εξηγεί ο Stuart Duncan, πατέρας δύο αγοριών, το ένα από αυτά με αυτισμό.

 

«Πολλές μητέρες με έχουν ρωτήσει γιατί οι σύζυγοί τους αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα την κατάσταση ή ακόμα χειρότερα, απομακρύνονται από το ίδιο τους το παιδί.

Για τις περισσότερες μητέρες, όταν γεννιέται ένα παιδί, δημιουργείται μια εικόνα στο μυαλό τους σχετικά με το μέλλον του, η εικόνα αυτή όμως δεν είναι συγκεκριμένη. Αρκεί το παιδί να είναι ευτυχισμένο κι επιτυχημένο.

Για τον πατέρα όμως, η εικόνα αυτή είναι πολύ πιο συγκεκριμένη. Θέλει να κάνει με το παιδί του τα ίδια πράγματα που έκανε κι εκείνος με τον πατέρα του. Να του μάθει τα ίδια πράγματα που διδάχθηκε κι εκείνος από τον πατέρα του και να κάνει το παιδί ν’ αγαπήσει τα ίδια πράγματα μ’ εκείνον. Θέλει το παιδί του ν’ ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι στη ζωή και να τον ξεπεράσει. 

Η διάγνωση του αυτισμού προσγειώνει ανώμαλα τον πατέρα και διαγράφει όλα τα παραπάνω.

Για τις μητέρες, σαφώς και δεν είναι ευχάριστη, ωστόσο η διάγνωση δεν αλλάζει τόσο δραστικά το όραμά τους για το παιδί τους. Το ενδεχόμενο να ευτυχήσει και να πετύχει το παιδί τους είναι ανοιχτό, απλά αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο θα επιτευχθούν οι συγκεκριμένοι στόχοι.

Ο πατέρας νιώθει ότι κάποιος του κλέβει το δικαίωμα στο όνειρο. Το γεγονός αυτό τον καθιστά απόμακρο, ακόμα και αδιάφορο. Του κόβει κάθε διάθεση ν’ αγωνιστεί και τον ωθεί να παραδώσει τα όπλα».

Όπως συχνά λέμε για τα συμπτώματα του αυτισμού, όσα περιγράψαμε δεν ισχύουν για όλους. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και διαφορετικές στάσεις. Ωστόσο, απαντούν στο ερώτημα και στην απογοήτευση που συχνά μας εκφράζουν πολλές μητέρες.

Ελιζιάννα Χριστοδούλου, Παιδιατρική Εργοθεραπεύτρια SIT

Φτιάξτε δαχτυλομπογιές!

Φτιάξτε δαχτυλομπογιές!

Τα περισσότερα παιδιά λατρεύουν τη ζωγραφική! Οι δε δαχτυλομπογιές είναι λατρεμένες!

Αν σας έρθει όρεξη για ζωγραφική με δαχτυλομπογιές, αλλά δεν έχετε πρόχειρες, μπορείτε να φτιάξετε μόνες σας:

Σε ένα κατσαρολάκι βράστε μέχρι να δέσουν δύο κούπες νερό, μισή κούπα κορν φλαουρ, 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη και μισή κουταλιά της σούπας αλάτι.

Το μίγμα που θα πάρετε είναι λίγο βιοχλαπατσέ ημιδιάφανο (δείτε φωτο)

Μοιράστε το μίγμα σε βαζάκια ή μπολάκια, αφήστε το να γίνει χλιαρό και ρίξτε χρώμα ζαχαροπλαστικής για να πάρετε τα χρώματα που θέλετε.

Ανακατέψτε καλά (καλά όμως!) και έτοιμα!

Μπορείτε πια να ζωγραφίσετε! Χρησιμοποιήστε κατά προτίμηση σκληρό χαρτί ακουαρέλας, γιατί το απλό ταπεινό χαρτί μουσκεύει αρκετά.

Τα μικρά σας θα ξετρελαθούν!

Πηγή 

Παιδί και Εργοθεραπεία

Πώς θα καταφέρω να κοιμάται μόνο του ?

"...Το παιδί μου δεν πάει για ύπνο σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή και σίγουρα θα ξυπνήσει κατά την διάρκεια της νύχτας..."

"...Ο μικρός μου για να κοιμηθεί πρέπει οπωσδήποτε να είναι στο κρεβάτι μας και έπειτα να τον πάμε στο δικό του..."

"...Δοκίμασα να τον αφήσω στο κρεβάτι του και ας κλαίει αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να αναστατωθεί και ο μεγάλος..."

Σίγουρα, πολλοί γονείς έρχονται αντιμέτωποι με την γκρίνια και το κλάμα των παιδιών τους όταν έρθει η στιγμή να αρχίσει να κοιμάται στο δωμάτιό του. 

Για να δούμε  μερικές συμβουλές που σίγουρα θα σας φανούν χρήσιμες : 

• Εξηγήστε του ότι έχει πλέον μεγαλώσει και θα πρέπει να κοιμάται μόνο του στο δωμάτιό του, ενώ εσείς θα είστε δίπλα του αν χρειαστεί κάτι. 
• Φτιάξτε το δωμάτιό του έτσι ώστε να νιώθει άνετα και να μην υπάρχει κάτι που να του προκαλεί ανασφάλεια και φόβο. Αφήστε ένα μικρό φωτάκι αναμμένο και την πόρτα μισάνοιχτη αν αυτό τον κάνει να είναι πιο ήρεμος.
• Μην του πάρετε για αρχή μεγάλο κρεβάτι , γιατί η μετάβαση από την κούνια σε ένα τεράστιο για αυτό κρεβάτι , του δημιουργεί μεγαλύτερη ανασφάλεια. 
• Ένα καλό  βήμα είναι να καθιερώσετε μία συγκεκριμένη ώρα στην οποία θα βάζετε το παιδάκι σας για ύπνο. Σταθερά θα πρέπει να το βάζετε στο κρεβάτι την ίδια ώρα κάθε βράδυ. 
• Δεύτερον, καθιερώστε μία "ιεροτελεστία" ύπνου, για παράδειγμα κάντε του ένα μπανάκι, φορέστε τις πυτζάμες, δώστε του το γάλα, διαβάστε ένα παραμυθάκι ή πείτε του ένα τραγούδι. Η ρουτίνα αυτή θα του δίνει κάθε φορά το μήνυμα ότι ήρθε ή ώρα να κοιμηθεί. Δώστε του ένα φιλάκι και καληνυχτίστε το!
• Τι κάνουμε όμως στην περίπτωση που αρχίσει να κλαίει είτε όταν το αφήσετε είτε κατά την διάρκεια της νύχτας? Στην περίπτωση αυτή περιμένετε ένα λεπτό , έπειτα πηγαίνετε να δείτε αν είναι καλά, να το καθησυχάσετε και πολύ γρήγορα να φύγετε. Εάν συνεχίσει να κλαίει περιμένετε δύο λεπτά αυτή την φορά και κάντε πάλι το ίδιο. Ο χρόνος αναμονής πριν μπείτε στο δωμάτιο σταδιακά να αυξάνεται. 
• Μην ξεχνάτε να επιβραβεύεται την προσπάθειά του παιδιού. Αφού ξυπνήσει το πρωι και έχει κοιμηθεί μόνο του πείτε του μπράβο, δώστε του ένα φιλάκι και μία μεγάλη αγκαλιά, βάλτε ένα αυτοκολλητάκι στον πίνακα επιβράβευσης ώστε να κερδίσει ένα δωράκι όταν τον συμπληρώσει. 
• Βέβαια, το πιο σημαντικό είναι να το έχετε πάρει εσείς απόφαση! Να οπλιστείτε με υπομονή και επιμονή! Να είστε σταθεροί και να έχετε στο μυαλό σας ότι μπορεί να σας πάρει αρκετές μέρες μέχρι να επιτύχετε τον στόχο σας!

Καλή Επιτυχία και Όνειρα Γλυκά !!!!

ΣΟΦΙΑ Μ. ΚΟΥΛΟΥΡΗ

ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ S.I.

ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΥΤΙΣΜΟΥ στα ΝΗΠΙΑ: Ερωτηματολόγιο για γονείς και Παιδιάτρους

 CHecklist for Autism in Toddlers- CHAT                                                                             

Το CHAT είναι αξιόπιστο και πολύ διαδεδομένο ανιχνευτικό τεστ για αυτισμό, που έχει σχεδιαστεί για χρήση σε παιδιά ηλικίας από 18 μηνών έως 36 μηνών. Η χρήση του ερωτηματολογίου σκοπεύει στην ανίχνευση του αυτισμού στα νήπια και δεν προορίζεται για διαγνωστικούς σκοπούς. Εάν από το ερωτηματολόγιο προκύψει υποψία για αυτισμό, το παιδί πρέπει να παραπεμφθεί για παιδοψυχιατρική διαγνωστική εκτίμηση και παρακολούθηση. Τα πιο σύγχρονα διεθνή ερευνητικά και κλινικά δεδομένα συμφωνούν ότι, στην περίπτωση του αυτισμού, η όσο το δυνατόν έγκαιρη διάγνωση (πριν την ηλικία των 4 ετών) και η πρώιμη εξειδικευμένη παρέμβαση, εξασφαλίζουν σημαντικά καλύτερη εξέλιξη στα παιδιά με την κατάσταση αυτή.

 CHAT: ΜΕΡΟΣ A – Ερωτήσεις για το γονιό

Απάντήστε με ΝΑΙ ή ΟΧΙ.

-Αρέσει στο παιδί σας να το κουνάτε ή να το παίζετε πάνω στα γόνατά σας;

-Δείχνει ενδιαφέρον το παιδί σας για άλλα παιδιά;

-Αρέσει στο παιδί σας να σκαρφαλώνει σε αντικείμενα, όπως καρέκλες;

-Αρέαει στο παιδί σας να παίζετε μαζί του το παιχνίδι «Τζα!» ή κρυφτό;

-Προσποιείται ποτέ το παιδί σας, για παράδειγμα, ότι φτιάχνει «καφέ», χρησιμοποιώντας παιχνίδι φλυτζάνι και κουταλάκι, ή προσποιείται ότι κάνει άλλα πράγματα (ότι βάζει και πίνει χυμό, ότι μαγειρεύει με ψεύτικα κουζινικά);  **** [Συμβολικό παιχνίδι]

 -Χρησιμοποιεί ποτέ το παιδί σας το δείκτη του χεριού του για να δείξει κάτι που ζητά;

-Χρησιμοποιεί ποτέ το παιδί σας το δείκτη του χεριού του για να δείξει κάτι που το ενδιαφέρει; ***[Πρωτοδηλωτικό δείξιμο]

 -Μπορεί το παιδί σας να παίξει κατάλληλα με μικρά παιχνίδια (αυτοκινητάκια, τουβλάκια) και όχι απλά να τα βάζει στο στόμα, να τα περιεργάζεται ή να τα πετά;

-Φέρνει ποτέ το παιδί σας (σε εσάς, τους γονείς) αντικείμενα για να σας δείξει κάτι;

………………………………………………………………………………………………………….

   CHAT Μέρος B – Ερωτήσεις/Παρατηρήσεις για τον παιδίατρο

 Βλεμματική επαφή: Κατά τη διάρκεια του ραντεβού, κάνει το παιδί βλεμματική επαφή μαζί σας;

 Παρακολούθηση βλέμματος (Gaze Monitoring)***: Αφού τραβήξετε την προσοχή του παιδιού, δείξετε ένα ενδιαφέρον αντικείμενο στην απέναντι μεριά του δωματίου και πείτε: «Αα, κοίτα! Να ένα (όνομα αντικειμένου)!». Παρατηρήστε το πρόσωπο του παιδιού. Κοιτάζει απέναντι το παιδί για να δει τι του δείχνετε; (για να απαντήσετε ΝΑΙ σιγουρευτείτε ότι το παιδί κοιτάζει προς το αντικείμενο που δείχνετε και όχι απλώς το χέρι σας).

 Συμβολικό παιχνίδι (Pretend Play)***:Τραβήξετε την προσοχή του παιδιού, δώστε του ένα παιχνίδι φλυτζανάκι και μια τσαγιέρα/κανάτα και πείτε: «Μπορείς να μου φτιάξεις γάλα/καφέ;» Προσποιείται το παιδί ότι βάζει γάλα και το πίνει; (Αν έχετε από το παιδί οποιοδήποτε παράδειγμα προσποίησης άλλου παιχνιδιού -πχ ότι φτιάχνει φαγητό και σας ταίζει, ότι βάζει νερό από μπουκάλι και σας δίνει να το πιείτε, ότι ταίζει ή κούκλα με μπιμπερό, ποτήρι ή κουτάλι -σημειώστε ΝΑΙ στη δοκιμασία)

 Πρωτοδηλωτικό δείξιμο (Protodeclarative Pointing)***: Πείτε στο παιδί : «Που είναι το φως΄» ή «Δείξε μου το φως». Δείχνει το παιδί το φως με το δείκτη του χεριού του;

(Αν το παιδί δεν κατανοεί το λέξη «φως», επαναλάβετε ρωτώντας: «Που είναι το αρκουδάκι;» ή κάποιο άλλο αντικείμενο που το παιδί δεν μπορεί να φτάσει. Για να σημειώσετε ΝΑΙ σε αυτή τη δοκιμασία, το παιδί πρέπει να έχει κοιτάξει το πρόσωπό σας περίπου τη στιγμή που σας δείχνει το αντικείμενο)

 Πύργος από τουβλάκια: Μπορεί το παιδί να κάνει έναν πύργο από τουβλάκια; (Αν ναι, με πόσα;)

-Οι ερωτήσεις με αστερίσκους είναι οι περισσότερο κρίσιμες και ενδεικτικές των αυτιστικών χαρακτηριστικών.

 -Συνολικά όσο περισσότερα είναι τα καταγεγραμμένα ΟΧΙ, τόσο υψηλότερη η πιθανότητα για ύπαρξη αυτισμού.

21η Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down

21η Μαρτίου - Παγκόσμια Ημέρα για το Σύνδρομο Down

Το σύνδρομο Down είναι μία γενετική πάθηση που επηρεάζει περίπου ένα σε κάθε 1.000 μωρά. Κάθε άνθρωπος έχει 46 χρωμοσώματα που είναι χωρισμένα σε 23 ζευγάρια. Κάθε αντρικό σπερματοζωάριο έχει 23 χρωμοσώματα  και κάθε  ωάριο γυναίκας το ίδιο, έτσι ώστε όταν η σύλληψη πραγματοποιείται και το σπερματοζωάριο γονιμοποιεί το ωάριο, διαμορφώνεται ένας νέος άνθρωπος με ένα πλήρες συμπλήρωμα χρωμοσωμάτων. Μερικές φορές γίνονται λάθη και προκαλείται αυτό που περιγράφεται ως χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Το σύνδρομο Down είναι μία από αυτές.  Στη σύλληψη, αντί ενός χρωμοσώματος νούμερο 21 από τον πατέρα και  ενός 21 από τη μητέρα που ενώνονται, ένα τρίτο χρωμόσωμα 21 ενώνεται  και αναπαράγεται έπειτα σε κάθε κύτταρο του σώματος του μωρού.

• Τι προκαλεί το  σύνδρομο Down;

Μέχρι τώρα δεν ξέρουμε τι  ακριβώς προκαλεί την παρουσία ενός πρόσθετου χρωμοσώματος. Μπορεί να προέρχεται είτε από  τη μητέρα είτε από τον πατέρα. Υπάρχει μια συγκεκριμένη σύνδεση με τις μητέρες μεγαλύτερης ηλικίας. Εντούτοις τα περισσότερα μωρά με το σύνδρομο  Down γεννιούνται από γυναίκες ηλικίας κάτω των 35 ετών, απλά επειδή οι νεότερες γυναίκες έχουν  περισσότερα μωρά. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι κανένας δεν πρέπει  να κατηγορηθεί. Τίποτα που γίνεται πριν ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν μπορεί να προκαλέσει το σύνδρομο Down. Εμφανίζεται σε όλες τις φυλές, κοινωνικές τάξεις και σε όλες τις χώρες σε όλο τον κόσμο. Μπορεί να συμβεί στον καθένα μας.

• Υπάρχουν διαφορετικά είδη του συνδρόμου Down; 

Υπάρχουν τρία σημαντικά είδη του συνδρόμου Down. Το μωρό σας είναι πιθανότερο να έχει τρισωμία 21, δηλαδή παρουσία πρόσθετου γενετικού υλικού στο 21ο ζευγάρι των χρωμοσωμάτων (τρία χρωμοσώματα 21 αντί για δύο). Περίπου το 95 τοις εκατό των ανθρώπων που έχουν σύνδρομο Down έχουν τρισωμία 21.
Περίπου το 4 τοις εκατό έχει μετάθεση, στο οποίο το πρόσθετο 21ο χρωμόσωμα αποσπάται και συνδέεται σε ένα άλλο. Περίπου το 1 τοις εκατό έχει μωσαικισμό, όπου μόνο μερικά κύτταρα έχουν τρισωμία 21.

Χαρακτηριστικά του συνδρόμου

 Όραση

Επειδή τα οπτικά ερεθίσματα αποτελούν μεγάλη βοήθεια για τα παιδιά με σύνδρομο Down, είναι
απαραίτητο να διασφαλίζουμε ότι η όραση των παιδιών δεν παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα. Επειδή η "γέφυρα" της μύτης είναι μικρή ή ανεπαρκής, τα παιδιά έχουν δυσκολία στο να φορούν τα γυαλιά τους.
Οι οπτικοί βέβαια εκσυγχρονίζονται και μπορούν να βοηθήσουν βάζοντας στα γυαλιά διαφορετικό κομμάτι (γέφυρα) στη μέση και μεγαλύτερα χερούλια (earpieces). Οι φακοί επαφής έχουν επίσης
προσαρμοστεί για τα παιδιά με σύνδρομο Down, αλλά χρειάζονται περισσότερο προσεκτική επιτήρηση.
Εάν τα παιδιά φορούν γυαλιά, μπορεί να χρειάζονται καθάρισμα, ειδικά μετά το γεύμα. Σε ένα παιδί με φτωχή όραση θα πρέπει να του επιτραπεί να κρατάει το βιβλίο όπου το βολεύει για να το
διαβάσει - ίσως πιο κοντά στα μάτια του ή απομακρυσμένο (tilted).
Ένα άλλο μικρό σημείο που θα πρέπει να προσεχτεί είναι ότι τα μάτια του παιδιού μπορεί να μην μπορούν να προσαρμοστούν γρήγορα από το έντονο φως στη σκιά και το αντίθετο. Αυτό μπορεί να
έχει ως αποτέλεσμα να σκοντάφτει το παιδί στις σκάλες, κάτι που ίσως δε θα πρέπει να θεωρηθεί ως αδεξιότητα από μέρους του παιδιού.

Κινητικότητα

Γενικά η κινητικότητα δεν είναι πρόβλημα στα παιδιά με σύνδρομο Down, εκτός αν έχουν πολλαπλές αναπηρίες. Ωστόσο ο μυϊκός τους τόνος είναι πιο χαλαρός από των άλλων παιδιών και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολίες στο συντονισμό και στο βάδισμα (gait).
Μερικά παιδιά μπορεί να έχουν δυσκολίες στο να πηδούν, να τρέχουν, να κάνουν ποδήλατο. Αυτές οι δυσκολίες μπορεί να δημιουργήσουν απογοητεύσεις στα ομαδικά παιχνίδια και στα σπορ αλλά δε θα πρέπει να αποθαρρύνουμε τα παιδιά στο να συμμετέχουν. Ίσως θα χρειάζεται να τους υπενθυμίζουμε να χρησιμοποιούν το κυρίαρχο χέρι τους για να κρατήσουν τη ρακέτα, να ρίξουν τους κρίκους κτλ.
Η κολύμβηση, ο χορός, οι ασκήσεις και τα παιχνίδια όπως συμπεριλαμβάνονται στο κανονικό πρόγραμμα του σχολείου, θα βοηθήσουν στην καλυτέρευση του μυϊκού τόνου και της φυσικής
κατάστασης. Επομένως, η συμμετοχή των παιδιών σ' αυτές τις δραστηριότητες θα πρέπει πάντα να ενθαρρύνεται. Το Department of Health Medical Advisors στη Μ. Βρετανία, σημειώνει κάποια
μικρότερα σημεία που πρέπει να δοθεί προσοχή, δίνοντας κάποιες γενικές κατευθυντήριες γραμμές για ορισμένες έντονες σωματικές ασκήσεις καθώς και για την αστάθεια του άτλαντα.

 Λεπτή κινητικότητα και δεξιότητα

Εκτός από προβλήματα συντονισμού, μερικά παιδιά επειδή τα δάχτυλα τους είναι πιο κοντά και ίσως πιο αδύνατα, μπορεί να χρειαστούν ενθάρρυνση με τις δεξιότητες της λεπτής κινητικότητας, ιδιαίτερα όταν μαθαίνουν να σχηματίζουν τα γράμματα και να γράφουν για πρώτη φορά. Συχνά τα παιδιά με σύνδρομο Down πιάνουν το μολύβι με ένα διαφορετικό τρόπο (με όλη την παλάμη του χεριού και όχι στις αρθρώσεις των δαχτύλων) και αυτό μπορεί να δημιουργεί επιπρόσθετα
προβλήματα.
Η εξάσκηση στη δραματοποίηση και στα παιχνίδια μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αυξηθεί ο συντονισμός ματιού - χεριού. Το να μαζεύει το παιδί μικρά αντικείμενα ή κομμάτια χαρτιού, θα
δυναμώσει τα δάχτυλα και τα χέρια. Η γραφή θα πρέπει να διδαχθεί προσεκτικά και από την αρχή τα γράμματα θα πρέπει να σχηματίζονται σωστά. Γράμματα σχηματισμένα από άμμο (ανάγλυφα)
που χρησιμοποιούνται για ψηλάφηση με το δείχτη, μπορεί να βοηθήσουν. Ο έλεγχος του μολυβιού μπορεί να είναι αδύνατος, επειδή τα δάκτυλα είναι κοντά και οι αντίχειρες είναι τοποθετημένοι χαμηλά. Γι' αυτόν το λόγο τα παιδιά χρειάζονται ενθάρρυνση σ' αυτές τις δεξιότητες, ιδιαίτερα όταν μαθαίνουν να σχηματίζουν τα γράμματα και να γράφουν. Τα παιδιά θα ελέγχουν καλύτερα τα ψαλίδια εάν τα κρατούν τοποθετώντας το δείκτη στον άξονα του ψαλιδιού και το τρίτο και τέταρτο δάχτυλο στις τρύπες.
Είναι σημαντικό να διασφαλίζετε ότι ο εξοπλισμός είναι διαθέσιμος και ότι δουλεύει καλά. Συχνά το λιγότερο ικανό παιδί είναι αυτό που του μένει ο ελαττωματικός εξοπλισμός.

Είναι σημαντικό να επιτευχθεί ισορροπία

Μερικά παιδιά με σύνδρομο Down μπορεί να τα αναλάβουν κάποια παιδιά της τάξης και να τα "προστατεύουν". Οι συμμαθητές/τριες πρέπει να ενθαρρύνονται να αλληλεπιδρούν φυσιολογικά με το παιδί με σύνδρομο Down τόσο μέσα όσο και έξω από την τάξη. Άλλα παιδιά λιγότερο ήρεμα χρειάζονται μερικές φορές σταθερή και πειθαρχική αντιμετώπιση για να μάθουν τα όρια. Αν γίνονται συνεχείς εξαιρέσεις για ένα παιδί που συμπεριφέρεται άσχημα επειδή έχει σύνδρομο Down, αυτό δε θα βοηθήσει καθόλου και μπορεί να δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα.
Όλα τα στάδια ανάπτυξης των παιδιών με σύνδρομο Down διαρκούν περισσότερο. Έτσι για τις ενοχλητικές συμπεριφορές χρειάζεται μεγαλύτερο διάστημα για να εξαλειφθούν. Είναι σημαντικό
να λαμβάνουμε υπόψη ότι κάποια ξαφνική αναστάτωση του παιδιού μπορεί να οφείλεται ίσως στην απογοήτευση του παιδιού για κάποια δυσκολία που συναντά ή στο ότι δεν νιώθει καλά.
Εάν κάποιο παιδί πεισμώνει ή αποτραβιέται και μια προσεκτική εξήγηση δεν το επαναφέρει, αξίζει να δοκιμάσουμε να το κάνουμε να γελάσει. Πρέπει να τονιστεί πάρα πολύ ότι είναι πιο σημαντικό να επαινούμε την καλή συμπεριφορά παρά να δίνουμε σημασία στην άσχημη συμπεριφορά.
Κάποιες απλές αμοιβές μπορούν να είναι αποτελεσματικές όπως χρυσά αστεράκια ή ζωγραφιές σ' ένα πίνακα. Επίσης, θα ήταν πολύ ωφέλιμο να υπάρχει συνεργασία με το σπίτι ώστε η επιθυμητή συμπεριφορά και οι μέθοδοι πειθαρχίας να είναι ενιαίες.
Γνωρίζουμε ότι πολλά παιδιά έχουν διαφορετική συμπεριφορά όταν είναι στο σχολείο. Ωστόσο, η αιτιολογία μπορεί να είναι διαφορετική για κάθε μια περίπτωση και επομένως η συμπεριφορά του ενήλικα πρέπει να είναι αντίστοιχη.
Πολλά παιδιά επηρεάζονται από τις αλλαγές στο καθημερινό τους πρόγραμμα ιδιαίτερα εάν είναι ξαφνικές ή δεν τους επεξηγούνται. Συχνά αυτό μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τα παιδιά με σύνδρομο Down. Πρέπει να δίνεται προσοχή ώστε να εξηγούνται από πριν τυχόν αλλαγές στις δραστηριότητες, στο προσωπικό κτλ.
Μερικές φορές τα παιδιά με σύνδρομο Down επαναλαμβάνουν αυτό που τους λέγεται προσπαθώντας να ευχαριστήσουν και όχι επειδή αυτό που λένε είναι αλήθεια. Μερικά έχουν την τάση να λένε "ναι" όταν εννοούν "όχι" ή το αντίστροφο, αλλά εάν ο ενήλικας περιμένει ή ρωτήσει ξανά με διαφορετικό τρόπο, θα πάρει τη σωστή απάντηση.
Επίσης τα παιδιά αυτά συνηθίζουν να χαιρετούν τους άλλους με μη-κατάλληλο τρόπο. Τα φιλιά και άλλοι διαχυτικοί χαιρετισμοί δεν είναι πάντα κατάλληλοι. Αυτό ισχύει και για τις δυο πλευρές!
Είναι σημαντικό όταν επισκέπτονται ενήλικοι την τάξη σας να φέρονται στα παιδιά με σύνδρομο Down όπως θα φέρονταν και στα άλλα παιδιά της τάξης σας. Η δική σας συμπεριφορά προς το
παιδί ως άτομο, είναι το "κλειδί" που θα το βοηθήσει να ευχαριστηθεί το χρόνο που θα περάσει στην τάξη μαζί σας και με τα άλλα παιδιά.

ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΕΣ ΜΑΣΚΕΣ

Περάστε όμορφα με τα παιδιά σας στο σπίτι φτιάχνοντας αποκριάτικες μάσκες.

Να μερικά πατρόν για να εκτυπώσετε. 

             

                 

εκτύπωση