Η δυσλεξία δεν αφήνει ανεπηρέαστο τον ψυχικό κόσμο των παιδιών. Σύμφωνα με έρευνες τα συναισθήματα που βιώνουν τα παιδιά με δυσλεξία προέρχονται από την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του κοινωνικού, σχολικού και οικογενειακού περιβάλλοντος. Όσο πιο υψηλές είναι οι απαιτήσεις του περιβάλλοντος, τόσο περισσότερο το παιδί βιώνει μια ανεπάρκεια που επηρεάζει όλη την υπόσταση του. Ένα παιδί με δυσλεξία μπορεί να προσπαθεί πολύ περισσότερο από ότι φαίνεται για να επιτύχει τον στόχο της μαθησιακής διαδικασίας , οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί πολλές φορές δεν είναι ικανοί να αξιολογήσουν το μέγεθος αυτής της προσπάθειας με αποτέλεσμα να ασκούν πίεση ως επακόλουθο να επιδεινώνει η συμπεριφορά τους τις συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί. Γι ‘ αυτό τον λόγο τονίζουμε ιδιαίτερα ως ειδικοί την σημαντικότητα της έγκαιρης διάγνωσης και της κατάλληλης παρέμβασης.
Ποια είναι τα κύρια συναισθήματα που βιώνουν τα παιδιά με δυσλεξία ;
Άγχος και Φόβος είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα που νιώθουν τα παιδιά με δυσλεξία λόγω της συνεχούς απογοήτευσης και δυσκολίας που έχουν στο σχολείο . Το σχολείο πολλές φορές μετατρέπεται σε εφιάλτη με αποτέλεσμα να αποφύγουν την κατάσταση που τους προκαλεί έντονο άγχος , πολλά παιδιά δείχνουν απάθεια και δεν επιθυμούν να συμμετέχουν σε μαθησιακές δραστηριότητες μέσα στην τάξη. Η φαινομενικά απαθής συμπεριφορά τους για τα μαθήματα ερμηνεύεται ως έλλειψη ενδιαφέροντος από εκπαιδευτικούς και γονείς. Ποιος όμως από εμάς δεν θα προσπαθούσε να αποφύγει μια κατάσταση που του προκαλεί έντονο φόβο και άγχος; Η απροθυμία τους είναι το αποτέλεσμα των συναισθημάτων φόβου και άγχους που προκαλεί μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια.
Θυμός
Το συναίσθημα της απογοήτευσης των παιδιών με δυσλεξία οδηγεί πολύ συχνά σε έντονα ξεσπάσματα θυμού. Η εκδήλωση επιθετικής συμπεριφοράς στο σχολικό περιβάλλον είναι συχνή λόγω της ματαίωσης που βιώνουν καθημερινά στο σχολείο. Στο περιβάλλον του σπιτιού ο θυμός μπορεί να εκφράζεται με αδιαφορία για την μελέτη. Πολλές μητέρες αναφέρουν ‘’ δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τα διαβάσματα του, προτιμά να ασχολείται με εξωσχολικές δραστηριότητες, συνεχώς γίνονται καβγάδες στο σπίτι όμως το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο, δεν συνεργάζεται.’’ Οι συγκρούσεις μεταξύ της οικογένειας και του παιδιού είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Τα παιδιά προτιμούν δραστηριότητες συνήθως εξωσχολικές μέσα από τις οποίες βιώνουν μια βαθύτερη ικανοποίηση. Πόσοι από εμάς δεν επιθυμούν να ασχολούνται με δραστηριότητες που ξέρουν ότι θα τα καταφέρουν;
Πόνος-Θλίψη
Η ιδιοσυγκρασία του ατόμου και η προσωπικότητα είναι κύριος παράγοντας για τον τρόπο έκφρασης των αρνητικών συναισθημάτων. Πολλά παιδιά εξωτερικεύουν τα συναισθήματα της ανεπάρκειας που νιώθουν με ξεσπάσματα οργής, όμως υπάρχουν παιδιά που εσωτερικεύουν την οργή τους και την στρέφουν προς τον εαυτό τους με αποτέλεσμα να απομονώνονται , να δυσκολεύονται να δημιουργήσουν φιλίες. Παρουσιάζουν καταθλιπτική διάθεση χωρίς να έχουν κλινική κατάθλιψη εξαιτίας των έντονων συναισθημάτων πόνου και θλίψη.
Χαμηλή Αυτοεκτίμηση
Το αποτέλεσμα των παραπάνω αρνητικών συναισθημάτων οδηγεί το παιδί να έχει αρνητική εικόνα για τον εαυτό του. Έχοντας ένα παιδί διαγνωστεί με δυσλεξία μπορεί η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση μπορεί να καταστραφεί . Σύμφωνα με τον Erickson μέχρι την ηλικία των 7 ετών τα παιδιά πρέπει να έχουν ξεπεράσει τις συγκρούσεις με τον εαυτό τους και τα συναισθήματα κατωτερότητας που νιώθουν κατά τα πρώτα μαθητικά χρόνια. Κατά ένα μεγάλο ποσοστό την εικόνα του εαυτού τους και την αξία τους ,τα παιδιά την αντιλαμβάνονται από τις επιδόσεις τους στο σχολείο. Όσα δεν ανταποκρίνονται στην μαθησιακή διαδικασία έχουν εύθραυστη εικόνα του εαυτού τους σε αντίθεση με εκείνα που επιτυγχάνουν στο σχολείο αναπτύσσοντας θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους. Τις περισσότερες φορές τα παιδιά με δυσλεξία αποδίδουν την ανικανότητα τους στον ίδιο τους τον εαυτό. Πλησιάζοντας στην εφηβεία είναι πολύ πιο δύσκολο να ανατραπεί η αρνητική εικόνα που έχει σχηματίσει το παιδί για τον εαυτό του με αποτέλεσμα να επισκιάζει όλη την ύπαρξη του..
Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει ότι ο εγκέφαλος , όπως και κάθε άλλος μυς μπορεί να αλλάξει , να ενισχυθεί και να βελτιωθεί , αν ασκηθεί κατάλληλα. Αυτό σημαίνει ότι η δυσλεξία δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί ως μια γνωστική διαταραχή που περιγράφεται ως ανίατη.
Δεν είναι ένα θέμα της νοημοσύνης , αλλά πώς κάποιος επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει από το περιβάλλον .
Δεν θα πρέπει λοιπόν να ξεχνάμε ως εκπαιδευτικοί, ως γονείς όμως το κυριότερο ως άνθρωποι ότι η αποδοχή των ικανοτήτων αλλά και των δυσκολιών του παιδιού με δυσλεξία είναι ένα ισχυρό κίνητρο για εκείνο να συνεχίσει την προσπάθεια. Το παιδί με δυσλεξία χρειάζεται αγάπη, αποδοχή, προστασία ,κατάλληλη εκπαίδευση, πειθαρχία και την ελευθερία να μεγαλώσει και να μάθει. Η δυσλεξία δεν είναι ένα έλλειμμα αλλά ένας διαφορετικός τρόπος μάθησης.
Όλοι μαθαίνουμε αλλά με διαφορετικό τρόπο.
Ο σεβασμός στο παιδί με Δυσλεξία είναι ο ήλιος που
θα βοηθήσει το λουλούδι μας να ανθίσει…
πηγή:
Ειδική Παιδαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου